یکپارچه سازی نگهداری پیشگیرانه و کنترل موجودی، موضوعی است که طی دهه های اخیر به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. اکثر مدلهای ارائه شده در این حوزه فرض می کنند که شرکتها مالک واحدهای تولیدی هستند و مسئولیت انجام فعالیتهای نگهداری بر عهده خود شرکتها است اما در این مقاله، اجاره تجهیزات تحت قرارداد مورد توجه قرار گرفته است. اجاره تجهیزات به چندین دلیل تبدیل به یک گزینه محبوب تبدیل شده است از جمله افزایش جریان نقدی، کاهش هزینه مالکیت، منسوخ شدن سریع تکنولوژی، راحتی و انعطاف پذیری، مزایای مالیاتی و فرصت برای انتقال هزینه های ارتقاء به اجاره دهنده. تحت این قرارداد اجاره، موجر که مالک تجهیزات است مسئولیت انجام فعالیتهای نگهداری و تعمیرات را عهده دار است. این موضوع منجر به مناقشه بین اجاره دهنده و اجاره گیرنده می شود. برای حل این مناقشه، ما نظریه بازی همکارانه و غیرهمکارانه را پیشنهاد می کنیم. هدف اجاره دهنده تعیین فعالیتهای نگهداری پیشگیرانه بهینه و تعیین هزینه قرارداد است و هدف اجاره گیرنده تعیین سایز بهینه موجودی اطمینان و تعداد دوره های قرارداد اجاره است طوریکه هزینه های کلی هردو طرف در طی قرارداد کمینه گردد. در نهایت با استفاده از نظریه بازیها، مساله مورد نظر مدلسازی شده است.
