در حال حاضر ارزیابی کیفی بستر و لایه های غیر چسبنده روسازی راه ها ( زیر اساس و اساس )، بر مبنای تعیین چگالی در محل، استفاده از دستگاه های ژئوگیج و بارگذاری صفحه ( VSS ) صورت می گیرد. در کشور ایران با توجه به حجم گسترده راهسازی و قرارگرفتن در مسیر کریدور شمال به جنوب همه ساله مبالغ زیادی از بودجه عمرانی کشور صرف ساخت و بهسازی راهها می شود. لذا انتخاب روشی مناسب از بین روشهای ارزیابی راهها که بتوان توسط آن، ارزیابی راهها را با دقت بیشتر، هزینه و زمان کمتر و به صورت غیر مخرب انجام داد می توان نقش مهمی در جلوگیری از هدر رفت سرمایه های ملی داشته و مهم تر از این موارد می توان با استفاده از تنایج بعضی از این روشها از جمله تعیین مدول و سختی لایه ها در طراحی به روش مکانیستیک- تجربی استفاده کرد امروزه کیفیت راهها مقوله بسیار مهمی در اهداف نهایی پروژه ها به شمار می رود. لذا با توجه به داشتن فاکتورهای زیاد ( کمی و کیفی ) روش های ارزیابی کیفی راهها انتخاب روشی بهینه و مناسب با استفاده از مدل های تصمیم گیری چند شاخصه از جمله مدل TOPSIS که بتواند شاخص های کیفی را به شاخص های کمی تبدیل و بهینه ترین روش را انتخاب نماید می تواند بسیار حائز اهمیت باشد. در نهایت با این مطالعه کنترل کیفی راهها توسط دستگاه ژئوگیج از بین سایر روش های دیگر به عنوان بهینه ترین روش و رتبه نخست و روش دانسیته در محل که امروزه به طور گسترده ای در سطح کشور بکار می رود در رتبه سوم قرار گرفت.
