یکی از چالشهای جدی میان کارفرما و پیمانکار، نحوه محاسبه میزان پیشرفت فعالیت هاست . این موضوع منشاء بسیاری از دعاوی حقوقی و مالی طرفین بوده و غالباخسارات جبران ناپذیری را متوجه پروژه نموده است. روشهای مرسوم در اندازه گیری پیشرفت فعالیتهای پروژه، شامل روشهای "مقادیر احجام)بی او کیو("، " فرمول ثابت"، " مایلستون وزن دهی شده"، " تلاش تسهیم شده" و "سطح تلاش" می باشد. در این مقاله دو روش " بی او کیو" و " فرمول ثابت " مورد بررستی قرار گرفته اند و منافع کارفرما، پیمانکار و سرمایه گرار در خصوص هر یک از روشهای فوق الذکر مورد بحث واقع شده است . سپس یک روش ابتکاری تحت عنوان "فرمول ثابت 0-50-100" معرفی گردیده و با پیاده سازی این سه روش روی بخشی از یک پروژه پالایشگاهی، نتیجه گیری شده است که روش معرفی شده فرمول ثابت 0-50-100 بهتر از روشهای " مقادیر احجام" ، " فرمول ثابت 0-100 و روش فرمول ثابت 50-100 می تواند منافع کارفرما، پیمانکار و سرمایه گزار را بطور همزمان حفظ نماید.
