مراکز 115 عمدتا با دو تصمیم اعزام و استقرارمجدد آمبولانس ها سروکار دارند. برای اعزام آمبولانس ها، مناسب ترین آمبولانس را انتخاب می کنند و به محل تقاضا می فرستند که شامل بیکارترین و نزدیکترین آمبولانس است. برای استقرار مجدد (مکان یابی مجدد) آمبولانس ها نیز پایگاه مناسب را برای استقرار دوباره آمبولانس ها بعد از اتمام خدمت و بیکار شدنشان تعیین می کنند و آمبولانس ها را در آنجا مستقر می کنند که در صورت دریافت تقاضای جدید دوباره اعزام شوند. هدف بهینه سازی استقرار مجدد آمبولانس ها ، کاهش زمان های پاسخگویی به بیماران و حادثه دیدگان است، که این کاهش زمان به دلیل نقشی که در خدمت رسانی سریعتر به افراد و رساندن زودتر بیماران با وضعیت وخیم به بیمارستان دارد، اهمیت بالایی دارد. همچنین به دلیل تاثیری که با اعزام به موقع و استقرار درست در کاهش احتمال مرگ و میر و عواقب بد ناشی از عدم خدمت رسانی به موقع به حادثه دیدگان دارد، قطعا باید مورد توجه قرار گیرد و تلاش های لازم برای کاهش زمان های خدمت رسانی به حادثه دیدگان و بیماران انجام شود. باید توجه داشته باشیم که تصمیمات مربوط به اعزام و استقرار مجدد آمبوانس ها، از مهم ترین تصمیمات پیش روی مراکز 115 می باشد. در این تحقیق، ما یک مسئله اعزام و استقرار مجدد را بهینه کرده ایم، که منجر به کاهش کل زمان های پاسخ از اعزام تا بعد اتمام خدمت رسانی و استقرار مجدد آمبولانس در مراکز 115 شده است. یک مدل مکانیابی و یک مدل اعزام و استقرار مجدد را برای مسئله ارائه دادیم که در ابتدا مدل را به صورت قطعی با نرم افزار گمز حل کرده و نتایج مربوط به حل یک مثال عددی را آورده ایم. مسئله مورد بحث ما دارای شرایط داینامیکی وعدم قطعیتی است. این مسئله، یک مسئله شبیه سازی -بهینه سازی است و دارای یک سری رخداد می باشد. برای شبیه سازی از شبیه سازی گسسته استفاده شده و برای بهینه سازی از متاهیورستیک ژنتیک استفاده کرده ایم. همچنین الگوریتم رقابت استعماری را به منظور مقایسه دو الگوریتم آورده ایم. نرم افزار استفاده شده برای این تحقیق متلب می باشد و نتیجه نهایی به این شکل بوده که الگوریتم رقابت استعماری در این مسئله کارایی بهتری داشته است.
