از مهمترین ویژگی های دنیای کسب و کار در عصر حاضر، تغییر مداوم و نسبتاً سریع در نیازهای مشتریان است. همچنین به دلیل رقابتی شدن بازارها، سازمانی شانس بقا دارد که سازو کارهای لازم برای آگاهی سریع از این تغییرات را داشته و توانایی پاسخگویی سریع به آن ها را نیز دارا باشد، سازمان ها به مرور زمان و در اثر تجربه دریافته اند که رویکرد وظیفه ای در کسب و کار، انعطاف و پویایی را از بین می برد. رویکردی که در مقابل رویکرد وظیفه ای به سازمان ها پیشنهاد می شود، رویکرد فرآیندی است. فرآیند در ادبیات کسب وکار به معنای مجموعه گام ها و فعالیت هایی است که ارزش مشتری پسند را می آفریند. به عبارت دیگر فرآیند، گروهی از وظیفه های به هم پیوسته است که با هم دیگر، نتیجه ای با ارزش از دید مشتری را به بار می آورند. تنها هنگامی که این فعالیت های مستقل و جداگانه با همدیگر جمع شوند، ارزشی به وجود می آید. بسیار مهم است که بدانیم فرآیند محوری به معنای ابداع فرآیندها در سازمان نیست. فرآیندها همیشه در سازمان موجود هستند و بروندادهای سازمان نتیجه آن هاست، ولی شناخته شده وآشکار نیستند. دیدگاه فرآیند محور، وظیفه ها را به طور مستقل مورد توجه قرار نداده، بلکه مجموعه آن ها را که به خواسته مشتری جامه عمل می پوشانند، در نظر دارد. در فرآیند محوری نتیجه کار با اهمیت است، نه اجزای تشکیل دهنده آن؛ بنابراین توجه عمده به برون داد و درونداد بوده و آنچه در میانه راه رخ می دهد، تنها شرح جریان کار است. لذا درک درست رابطه بین فعالیت، وظیفه وفرآیند، از تعدد بی مورد فرآیندها در مرحله طراحی فرآیندهای سازمان جلوگیری می کند. مدیریت فرآیندهای کسب و کار با نگرش فرآیندی و فرآیند گرایی، جهت حرکت سازمان ها را تغییر داده و مدیران را وا می دارد تا به جای نگرش عمودی، به صورت افقی به اجزا بنگرند. در واقع فرآیند نشان می دهد که چگونه کار در طول نواحی وظیفه ای داخلی سازمان انجام می شود. مدیریت فرآیندهای سازمانی، مدیریت با رویکردی جامع نگر است. این رویکرد منجر به افزایش اثر بخشی و کارایی سازمان می گردد. تولید ارزش در تمام سازمان ها به وسیله فرآیندهای کسب وکار صورت می گیرد. کارایی یک سازمان معادل با کارایی فرآیندهای کسب و کار سازمان است. از این رو به منظور دستیابی به کارایی بیشتر و حذف فرآیندها و فعالیت های غیر مؤثر در تولید ارزش، مدیریت فرآیندهای کسب وکار در سال-های اخیر مورد توجه مدیران ارشد، سازمان ها قرار گرفته است. مدیریت عملکرد وهمسو سازی عملکرد با راهبردهای سازمانی ازجمله اهداف دیگری است که با ساز وکار و رویکرد فرآیندی در سازمان امکان پذیر می گردد. برای اداره سازمان های فرآیند محور، بایستی در همه زمینه ها بازاندیشی کرد؛ آنچه کارکنان انجام می دهند، شغل افراد، مهارت های مورد نیاز آن ها روش ارزیابی و پاداش-دهی، مسیر پیشرفت کارکنان، ساختار سازمانی، نقش مدیران واستراتژی. هر سازمانی برای عملکرد مؤثر باید تعدادی فرآیند مرتبط با هم و مؤثر بر هم را تعیین و مدیریت نماید. رویکرد فرآیندی همانا شناسایی و مدیریت نمودن فرآیندهای به کار گرفته شده در یک سازمان و تعامل میان این فرآیندها به شکل سیستماتیک است. اگر چه الگوی گذار از نگرش وظیفه ای به رویکرد فرآندی در سازمان ها بر پایه چرخه معروف دمینگ تدوین نشده است، ولی نتایج آن بسیار شبیه نتایج چرخه دمینگ است. این الگو مشتمل بر چهار مرحله ارزیابی، توسعه، اجرا و تثببیت و بهبود مستمر است. در مرحله ارزیابی، ایجاد زیر ساخت های مدیریت فرآیند اعم از تعیین مدیران و تیم های فرآیند، تدوین طرح پیشنهادی برای استقرار مدیریت فرآیندی؛ تعیین اعضای تیم فرآیند؛ ارزیابی وضعیت موجود عملکرد فرآیندها و چشم انداز آتی آن ها؛ عارضه یابی فرآیندها و اولویت بندی آن ها و نهایتاً آموزش اعضای تیم فرآیند مورد توجه قرار می گیرد. به علاوه در این مرحله مستند سازی فرآیندها نیز انجام می-شود. در مرحله توسعه، شناسایی فرصت های بهبود، تخصیص مجدد منابع به برنامه های مصوب، تعیین مسؤلیت های مجری فرآیند و تشکیل تیم استقرار فرآیند در دستور کار مدیران فرآیند قرار می گیرد. مرحله سوم، فاز اجرا از طریق اعمال برنامه های بهبود و ارزیابی عملکرد فرآیندهای بازنگری شده را در بر می گیرد و نهایتاً در مرحله چهارم، تثبیت برنامه های بهبود پذیرفته شده در سازمان و تلاش برای بهبود مستمر فرآیند های سازمانی مورد توجه واقع می شود. در این گزارش برنامه عملیاتی اصلاح فرآیندهای کاری در دانشگاه علوم پزشکی شهر کرد با استفاده از الگوی مدیریت فرآیند های کسب و کار تدوین شده است. این کتاب دارای چهار بخش اصلی است که در سه جلد تحت عناوین ( شناسایی و مستند سازی فرآیند ها وخدمات) و (آنالیز و بهبود فرآیندها ) سعی در شناسایی و مستند سازی وضعیت مو
