در جنوب شرق صحنه و در شمال رودخانه گاماسیاب، در غرب ایران تودههای پراکنده گابرویی با روند شمال شرق- جنوب غرب که بخشی از مجموعه افیولیتی زاگرس هستند رخنمون دارند. این مجموعه از واحدهای مجاور به وسیلۀ گسل- های عمیق جدا شده است و در بعضی بخشها نیز دایکهای پیروکسنیتی آن ها را قطع کردهاند. شواهد صحرایٔی، پتروگرافی و ژیٔوشیمیایی این سنگها نشان میدهد که تغییرات شدیدی در مجموعه کانیایی و فراوانی عناصر این سنگها نسبت به گابروهای سالم روی داده است. بهع وه نسبتهای ایزوتوپی زیاد 143Nd/144Nd (0/513061-0/516145) و نسبتهای کم 87Sr/86Sr (0/40334- 0/40252) از یک منشأ گوشتهای تهیشده زیراقیانوسی برای این سنگها حکایت دارد. ثابت ماندن تغییرات نسبتهای ایزوتوپی 143Nd/144Nd هم زمان با افزایش نسبتهای ایزوتوپی 87Sr/86Sr، هم چنین تهی شدن شدید این سنگ ها از SiO2 و غنی شدن آن ها از CaO و Al2O3 د لت بر واکنش شدید گابروها با آب دریا دارد. مجموعه کانیهای این سنگها شامل گراسو ر/ هیدروگراسو ر، آندرادیت، اپیدوت، پرهنیت، وزوویانیت و دیوپسید است که نشان گر فرایند رودنگیتی شدن گابروها در آبهای نه چندان عمیق در محیطی قلیایی است.
