حاجی حسین عزیزی

توده لوکوگرانیتی ابراهیم عطار در شمالغرب ایران و بخش شمالی زون سنندج-سیرجان واقع شده است. این توده به داخل کمپلکس دگرگونی ژوراسیک منطقه قروه نفوذ کرده است. این گرانیت عمدتاً از آلکالی فلدسپار، کوارتز، پلازیوکلاز سدیک و به میزان کمتری مسکوویت و بیوتیت تشکیل شده است. گارنت و بریل نیز به صورت فرعی در این سنگها مشاهده میشوند. لوکوگرانیت ابراهیم عطار دارای میزان بالایی از 2SiO ( 0 / 81 - 4 / 71 درصد وزنی( و Rb ( ppm 440 - 145 (، همچنین مقدار کمی ا ز MgO ( 2 / 0 < درصد وزنی(، 3O2Fe ( 68 / 0< درصد وزنی(، Sr ( ppm 20< عمدتا(، Ba ( ppm 57< ،) Zr ( ppm 53 - 10 ( و عناصر نادر خاکی ) 9 / 94 – 88 / 3 به طور متوسط 2 / 21 ( میباشد. الگوهای عناصر نادر خاکی نشان دهنده اثر تتراد نوع M و آنومالی منفی شدید Eu در نمونههای سنگ کل میباشد. بر اساس دادههای ژئوشیمیایی و بافت سنگها، پیشنهاد میشود که حجم بالای سیالات در مراحل پایانی تبلور نقش اصلی را در توسعه اثر تتراد نوع M ، در این سنگها داشته اند. ترکیب شیمیایی و پاراژنز کانیها نشان دهنده این است که توده ابراهیم عطار بر اثر ذوب بخشی سنگهای رسوبی و سیلیسی آواری تشکیل شده است و میتوان آنها را به عنوان لوکوگرانیتهای پرآلومین یا گرانیتهای به شدت پرآلومین طبقه بندی کرد. ایزوکرونهای Rb-Sr سنگ کل و کانی تایید میکند که تبلور این توده در Ma1 / 6 ± 5 / 102 و در آلبین رخ داده است. نسبتهای اولیه Sr86Sr/87 و Nd144Nd/143 از ایزوکرونهای سنگ کل به ترتیب 900 / 0 ± 7081 / 0 و 00005 / 0 ± 51220 / 0 و مقادیر Nd(t)Ԑ برای نمونه های گرانیتی در محدوده 5 / 1 - تا 9 / 5 - قرار دارد. این مقادیر تائید میکندکه منشاء این توده پوسته قاره ای میباشد. سن مدل )2DMT( در بازه Ga 3 / 1 - 0 / 1 متغیر است که با پی سنگ پوسته پانآفریقایی سازگار است. بر اساس این نتایج پیشنهاد میشود که نازک و گرم شدن پوسته قارهای بعد از کوهزایی سیمرین پایانی موجب شکل گیری گرانیتهای شدیداً پرآلومین بر اثر ذوب بخشی رسوبات سرشار از مسکوویت یا رسوبات دگرگون شده فلسیک، در شمال زون سنندج-سیرجان شده است.