حاجی حسین عزیزی

توده گرانیتویٔیدی ابراهیم عطار در شمال زون سنندج-سیرجان قرار گرفته و به داخل مجموعه دگرگونی ژوراسیک نفوذ کرده است. سنگهای این توده عمدتا دارای بافت گرانو ر و پگماتیتی است، اما پرتیت و همچنین همرشدی اوتکتیک نیز قابل مشاهده می باشد. کانی های اصلی این سنگها شامل کوارتز، فلدسپات آلکالن، میکروکلین، پ ژیوک ز، بیوتیت و مسکوویت می باشند و از کانی های فرعی موجود در این سنگها می توان به بریل، گارنت، آپاتیت، و کانی های اپک اشاره کرد. این گرانیتویٔید دارای میزان با یی از SiO2 و Al2O3 است و ترکیبی پرآلومین دارد. اثر تتراد نوع M به وضوح در سنگهای گرانیتی این توده مشاهده می شود که شاخص مهمی برای پی بردن به اثر متقابل سیال-مذاب در مراحل پایانی ماگمای گرانیتی می باشد. سنگهای مورد مطالعه را می توان از نوع سنگهای پرآلومین سرشار از مسکویت دانست. با توجه به شواهد ژیٔوشیمیایی و کانی شناسی منشاء توده گرانیتویٔیدی ابراهیم عطار کام پوسته ای و عمدتا از رس ها و یا مواد رسوبی فلسیک می باشد. گرانیت های مورد مطالعه را از هر لحاظ می توان با تیپ PLGS (لوکوگرانیت های پرآلومین) قابل مقایسه دانست. بنابراین سنگهای توده گرانیتویٔیدی ابراهیم عطار، نه متعلق به تیپ I و نه متعلق به تیپ S می باشند، با ذکر این مهم که لوکوگرانیت های پرآلومین دارای ویژگی های مشترک بسیاری با تیپ S گرانیت ها می باشد و در اکثر مقا ت، آنها را در میان گرانیت های تیپ S طبقه بندی می کنند