ﺗﻮده ﮔﺎﺑﺮوﯾﯽ وﻧﺎﮐﻮ در ﺟﻨﻮب ﺷﺮﻗﯽ ﺻﺤﻨﻪ، در ﻏﺮب اﯾﺮان و در اﻣﺘﺪاد ﭘﻬﻨﻪ اﻓﯿﻮﻟﯿﺘﯽ زاﮔﺮس ﻗﺮار دارد. اﯾﻦ ﺗﻮده، دارای ﺗﺮﮐﯿـ ﺐ ﮐﺎﻧﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﭘﻼژﯾﻮﮐﻼز، ﮐﻠﯿﻨﻮﭘﯿﺮوﮐﺴﻦ و اوﻟﯿﻮﯾﻦ اﺳﺖ و در ﻣﺤﺪوده ﮔﺎﺑﺮو و ﮔﺎﺑﺮوی اوﻟﯿﻮﯾﻦ دار ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. داده ﻫﺎی حاصل از ﺗﺠﺰﯾﻪ رﯾﺰﮐﺎو اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻼژﯾﻮﮐﻼزﻫﺎ از ﻧﻮع ﻻﺑﺮادورﯾﺖAn60.31 ﻫﺴـﺘﻨﺪ و در دﻣـ ﺎی درﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﯿﮕﺮاد و ﻓﺸﺎر ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﺘﺒﻠﻮر ﺷﺪه اﻧﺪ. ﭘﯿﺮوﮐﺴﻦ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ از ﻧﻮع دﯾﻮﭘﺴﯿﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و در ﮔﺴـﺘ ﺮه ﮐﻠﯿﻨﻮﭘﯿﺮوﮐﺴـﻦ ﻫـ ﺎی ﻓﺸﺎر ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ. اﯾﻦ ﮐﺎﻧﯽ در دﻣﺎﯾﯽ ﺑﯿﻦ 800 ﺗﺎ 1120 درﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﯿﮕﺮاد ﻣﺘﺒﻠﻮر ﺷﺪه اﺳـﺖ . ﻣﻘـﺎد ﯾﺮ ﻧـﺎﭼ ﯿﺰ Fe3+ در ﭘﯿﺮوﮐﺴﻦ ﻫﺎ و ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻣﺘﻮﺳﻂ آﻧﻮرﺗﯿﺖ در ﭘﻼژﯾﻮﮐﻼزﻫﺎ، ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﻓﻮﮔﺎﺳﯿﺘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﮐﺴﯿﮋن در ﻣﺎﮔﻤﺎی ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻫﻨﺪه اﯾﻦﺳﻨﮓ ﻫﺎ اﺳﺖ. ﻣﯿﺰان ﺑﺎﻻی Al2O3 در ﮐﻠﯿﻨﻮﭘﯿﺮوﮐﺴﻦ ﻫﺎ و اﻟﮕﻮی ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻧﺎدر ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻬﻨﺠﺎر ﺷﺪه ﺑﺎ ﮐﻨﺪرﯾﺖ، ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﺷـ ﮑﻞ ﮔﯿـ ﺮی اﻦ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ از ﺗﻔﺮﯾﻖ ﯾﮏ ﻣﺎﮔﻤﺎی ﺗﻮﻟﻪ اﯾﺘﯽ اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ژﺋﻮدﯾﻨﺎﻣﯿﮑﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎه و ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻌﻀﯽ از ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫـ ﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺪوده ﻣﺎﮔﻤﺎﻫﺎی ﮐﺎﻟﮏ آﻟﮑﺎﻟﻦ، ﻣﺤﯿﻂ ﺗﮑﺘﻮﻧﯿﮑﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﻮﭘﺮاﺳﺎﺑﺪاﮐﺸﻦ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺷﮑ ﺎف ﻫﺎی ﻣﯿﺎن اﻗﯿﺎﻧﻮﺳﯽ ﻋﺎدی.
