در جنو بغرب سنندج (محور صحنه- مریوان)، در زون ساختاری زاگرس رورانده، زنجیری ازتود ههای نفوذی غالبا بازیک و حدواسط که توسط رگ ههای اسیدی قطع شد هاند، با روند شما لغرب- جنو بشرق، به داخل سن گهای رسوبی کرتاسه و پالئوسن تزریق شده، سبب دگرگونی آنها تاحد رخساره آلبیت- اپیدوت یا پیروکسن هورنفلس شده است. علاوه بر تود ههای نفوذی، دربعضی نقاط گداز ههای آتشفشانی غالبا بازیک نیز به چشم م یخورند. درحاشیه غربی تود ههای نفوذی و در امتداد تراس تهای زاگرس اثراتی از ملانژ افیولیتی رخنمون یافته است. تود ههای نفوذی و سن گهای آتشفشانی وابسته به آنها متعلق به ائوسن پایانی- اولیگوسن بوده، غالباً دارای طبیعت کال کآلکالن و بعضی تول هایتی هستند. رفتار عناصر اصلی و کمیاب سن گهای آذرین منشاء یک گوشته هتروژن را برای این سن گها معرفی م یکند و از تعلق آنها به محی طهای فرورانش خبر می دهد. زمان جایگزینی، موقعیت تکتونیکی و اختصاصات ژئوشیمیائی تود ههای آذرین حاکی از این است که پس از شکسته شدن پوسته اقیانوسی نئوتتیس در کرتاسه بالائی، فرورانش بخش جنوب غربی این پوسته به زیر بخش شما لشرقی آن در طول پالئوژن سبب این ماگماتیسم در دوره اولیگوسن شده است. اگر این احتمال درست باشد، برخورد نهائی دو صفحه عربستان و ایران باید در پایان اولیگوسن و در آغاز میوسن صورت گرفته باشد.
