زون سنندج سیرجان (SaSZ) با طولی حدود1200 و عرضی حدود 50 الی 150 کیلومتر به موازات زاگرس چین خورده کشیده شده است که توسط توده های گرانیتوئیدی بسیاری به ویژه در بخش مرکزی قطع شده است. این پژوهش به مقایسه سن سنجی به روش های مختلف Rb-Sr و Sm-Nd و با داده های رادیومتری U-Pb زیرکن می پردازد. نتایج داده ها نشان می دهد علی رغم تغییرات ناچیز سنU-Pb کانی زیرکن، سن سنگ کل Rb-Sr تقریباً در دو گروه متفاوت قرار می گیرند: گروه اول حدود170 میلیون سال که نشان دهنده ی تزریق توده ها و همزمان با بیشترین نفوذ توده های گرانیتوئیدی در منطقه است. گروه دوم سن حدود110-100 میلیون سال را نشان می دهد که این سن بیشتر با تزریق گرانیتوئیدهای کرتاسه در بخش شمالی زون سنندج سیرجان همخوانی دارد که می تواند در نتیجه فرورانش نئوتتیس به زیر سنندج سیرجان باشد. این فرآیند، به خوبی می تواند دو حادثه حرارتی را در زون سنندج سیرجان برای ما روشن کند. به گونه ای که فاز اول همزمان با کشش و ماگماتیسم کششی بخش مرکزی سنندج سیرجان است و فاز دوم نیز بیانگر افزایش گرادیان حرارتی منطقه احتمالا به دلیل فرورانش ورقه نئوتتیس به زیر زون سنندج سیرجان است. شیب مثبت سنRb-Sr از شمال به جنوب در این زون دیده می شود که خود می تواند دلیلی بر جوان شدگی تزریق ماگما از جنوب به سمت شمال در کرتاسه باشد. بررسی کلی داده های سن سنجی به روش های مختلف نشان می دهدکه زون سنندج سیرجان در مزوزوئیک متحمل تغییرات شدید ماگماتیسم در نتیجه تغییرگرادیان زمین گرمایی در دو فاصله زمانی متفاوت گردیده است.
