آمفیبولیتهای کمپلکس دگرگونی شمال شهرکرد در پهنهی دگرگونی سنندج-سیرجان قرار دارند که خود بخشی از کمربند چین خوردهی آلپ-هیمالیا را تشکیل میدهد. این آمفیبولیتها از نوع ارتوآمفیبولیت بوده و محصول دگرگونی سنگ های آذرین انتهای نئوپروتروزوئیک هستند. بر اساس نمودارهای ژئوشیمیایی سنگهای آذرین مادر ترکیبی بازالتی داشته و ماگمای سازنده ی آنها از نوع تولئیتی میباشد. در نمودارهای هارکر بهنجار شده به کندریت، غنی شدگی جزیی عناصر نادر خاکی سبک در مقایسه با عناصر نادر خاکی سنگین مشاهده می شود. مطالعه ی نمودارهای عناصر نادر غیر متحرک در این سنگها نشان دهندهی شکل گیری آنها در محیط پشت کمان می باشد. همراهی این آمفیبولیت ها با رسوبات محیط کم عمق در تایید شواهد ژئوشیمیایی نشان می دهد نمونه های مورد بررسی در یک محیط پشت کمان کم عمق قاره ای شکل گرفته اند.این شرایط در سایر قسمت های ابرقاره ی گندوانا نظیر ایران مرکزی، زاگرس، البرز و ترکیه نیز مشاهده می شود
