حاجی حسین عزیزی

توده گرانیتوئیدی شمال غرب مریوان در شمال زون سنندج – سیرجان قرار دارد، این توده نفوذی جوان به داخل مجموعه رسوبی کرتاسه نفوذ کرده است. توده گرانیتوئیدی مریوان عمدتا از سنگ های گرانیت، گرانودیوریت، مونزونیت، دیوریت و آپینیت (غنی از آمفیبول) تشکیل شده است. تعیین سن U-Pb کانی زیرکن برای سه نمونه از سنگ های گرانیتوئید مریوان نشان می دهد که این توده 1/1 ± 8/37 میلیون سال پیش در ائوسن تبلور حاصل کرده است. ترکیبات شیمیایی نشان می دهد که سنگ های گرانیتوئیدی مریوان غنی از SiO2، Al2O3 و عناصر آلکالی (Na2O+K2O) است. براساس دیاگرام های شیمیایی این سنگ ها در سری پتاسیم بالا تا شوشونیتی و همچنین پرآلومین تا متاآلومین قرار می گیرند. این سنگ ها غنی از کانی های گارنت و مسکوویت هستند و عمدتا ارتباط خوبی با گرانیت های تیپ S نشان می دهند. مقدار ε〖Nd〗_((i)) بین 03/0تا 3/3- و نسبت 87Sr/86Sr(i) در محدوده 7030/0 تا 7075/0 قرار دارد که نشان دهنده ترکیبات پوسته قاره ای مانند آمفیبولیت در منشا این سنگ ها است. براساس داده های شیمیایی، ایزوتوپی و پتروگرافی احتمالا نفوذ یک ماگمای مافیک به داخل پوسته قاره ای پایینی دلیل اصلی برای ذوب بخشی از سنگ های پوسته زیرین و در نتیجه تکامل گرانیتوئیدهای ترشیاری شمال زون سنندج – سیرجان می باشد.