حاجی حسین عزیزی

گرانیتوئید دوروجین در شمال خاوری اصفهان، در بخش میانی پهنه ارومیه-دختر و در میان مجموعه آتشفشانی-رسوبی قرار گرفته است. کانسار آهن دوروجین، یکی از چند کانساری است که توده درونی دوروجین در سنگ های دربرگیرنده اش بطور پراکنده، پدید آورده است. طبق شواهد میکروسکوپی، مجموعه کانی های ولاستونیت، گارنت، پیروکسن (دیوپسید)، آمفیبول، اپیدوت، فلدسپار، کلسیت و کوارتز، کانسار دوروجین به رده اسکارن های کلسیم دار منسوب می شود که در دو مرحله پیشرونده و پسرونده شکل گرفته اند. برپایه داده های تجزیه ریزکاوالکترونی، برخی گارنت ها در مرکز، آندرادیت (An92-97Gr1-5) و در حاشیه، گراندیت (An53-66Gr30-41Sp2-4) هستند. در ابتدا میان بارهای سیال آندرادیت با دمای 369 تا 444 درجه سانتی گراد و شوری 22/11 تا 96/12 درصد وزنی نمک طعام از سیالات ماگمایی منتج شده اند در حالیکه با تغییر شرایط اسیدیته محیط و بازشدن سامانه اسکارنی، میان بارهای سیال گراندیت، اپیدوت و کلسیت با دمای 221 تا 305 درجه سانتی گراد و شوری 4/0 تا 11/10 درصد وزنی نمک طعام، با آمیختگی و رقیق شدگی آب های اولیه ماگمایی با آب های جوی همراه شده اند. نسبت ایزوتوپی استرانسیوم گارنت که بین 70760/0 تا 70805/0 تغییر می کند نقش محلول های ماگمایی را در تشکیل گارنت آندرادیتی نشان می دهد.