به ارتباط بین تجمعات دگرگونی متوالی و تخمین مسیرهای دما- فشار دگرشکلی برای سنگهای دگرگونی که یک تاریخ دگرشکلی پیچیده را تجربه کرده اند معموال ریزساختارهای مختلف حفظ شده وابسته است. با تغییر شرایط دما- فشار، کانیهای دگرگونی با یک ریز ساختار که خاص آن شرایط است، میتوانند از لحاظ شیمیایی دوباره به تعادل برسند. پاراگنایسها میلونیتی پیرامون دریاچه سد زاینده رود که در محدوده میلونیتهای درجه پایین و متوسط قرار میگیرند بر اساس مطالعات پتروگرافی و ریزساختاری حداقل 3 مرحله دگرگونی و 3 مرحله دگرشکلی را پشت سر گذاشته اند. مرحله اول )قدیمیترین مرحله دگرگونی قابل تشخیص( دگرگونی در حد رخساره اکلوژیت بوده است. در این مرحله کانیهای فشار بالا مثل روتیل همراه با گرافیت تشکیل شدهاند که به صورت ادخال در گارنت یا فلدسپار قرار دارند. خود این گارنت و فلدسپارهای میزبان بر اساس شواهد پتروگرافی در رخساره آمفیبولیت تشکیل شدهاند. در نهایت دگرگونی پسرونده در حد رخساره شیست سبز رخ داده است که شاهد آن سریسیتی شدن برخی از فلدسپارها، کلریتی شدن برخی از بیوتیتها و تشکیل کلریت و کوارتز در داخل و اطراف برخی از گارنتهاست. همزمان با این مراحل دگرگونی پسرونده شواهدی از ریزساختارهای ً زیاد بالا آمده اند که در حین بالا آمدن ً باال تا دما پایین وجود دارد. از تلفیق شواهد دگرگونی و دگرشکلی نتیجه میشود که این سنگها از اعماق نسبتا دگرشکلی دمای نسبتا مراحل مختلف دگرگونی پسرونده را تحمل کردهاند و دگرشکلی های متعددی نیز روی این مجموعه اثر کرده است.
