ارزیابی و مدیریت منابع آبی نیازمند اصل برآورد توان تولید اولیه می باشد. از برخی پارامترهای فیزیکو-شیمیایی آب، پلانکتون ها (فیتوپلانکتون ها و زئوپلانکتون ها)، ماکروبنتوزها و ماهیان از 3 ایستگاه در تالاب آلاگل، 2 ایستگاه در تالاب آجی گل و 2 ایستگاه در تالاب آلماگل به مدت یک سال از زمستان 1395 تا پائیز 1396 نمونه برداری صورت گرفت. در مقایسه سه تالاب نتایج نشان داد که در تمام فصول بیشترین بیوماس ماهیان فیتوپلانکتون خوار و زئوپلانکتون خوار در هکتار در آجی گل بسیار بالاتر از دو تالاب دیگر است. از نظر بیوماس ماهی بنتوزخوار، بیشترین بیوماس در بهار، تابستان و زمستان در تالاب آلماگل و در پاییز در تالاب آجی گل مشاهده شد. بیشترین فراوانی در هر سه تالاب مربوط به گامبوزیا و بدون در نظر گرفتن ماهی گامبوزیا، بیشترین فراوانی در تالاب آلاگل مربوط به ماهی کاراس، در آجی گل سیاه ماهی و ماهی کپور و در آلماگل ماهی کاراس و از نظر وزن نسبی، ماهی غالب فیتوفاگ و کاراس بودند. همچنین گربه ماهی تنها در تالاب آلاگل یافت می شود. به نظر می رسد باید سهم رهاسازی ماهیان کفزی خوار از قبیل کپور معمولی بیشتر در نظر گرفته شود و ماهیان مهاجم و هرز کنترل شوند.
