دنیای امروز قرن 21 به جهت رشد روز افزون تکنولوژی و دستاوردهای نوین علمی، در کنار رشد جمعیت و تغییرات در الگو های زیستی، دنیایی متفاوت تر از دوره های پیشین بوده است. توسعه فناوری و تکنولوژی ها و گسترش کاربرد و استفاده از آن ها عامل کلیدی این تغییر در زندگی بشر امروزه بوده و همچنین محیط های شهری متأثر از توسعه و گستردگی تکنولوژیکی و به عنوان بستر زندگی انسان ها، پذیرای تغییرات عمده ای بوده اند. با توجه به کاربرد و نقش این نوآوری ها در کالبدی به عنوان شهر، مفاهیم و تعاریف جدیدی از شهرها مطرح شده است که الگوی شهر هوشمند با ویژگی های خاص به خود به عنوان الگویی جدید در اداره و مدیریت شهرها، یکی از این مفاهیم نوین بوده است. هوشمندی در این مفهوم به معنای کم رنگ شدن حضور عنصر انسانی در بخش های مختلف به عنوان یک عامل مجری و روح بخشی به سیستم های مختلف شهری به جهت کاربرد تکنولوژی و فناوری ها نوین، تعبیر و مهم ترین دلیل تمایز آن با رویه های پیشین کاربرد روش های تکنولوژیکی و فناورانه در مدیریت و اداره شهر محسوب می گردد. با توجه به جامعیت مفهوم شهر و نیاز به فراگیری تمامی ابعاد زندگی شهری، بخش های مختلفی در الگوی مدیریتی هوشمند تعریف شده است. از این رو بخش-هایی را که به عنوان مؤلفه های دخیل در امر مدیریت و اداره شهر در این الگو می توان شناخت، شامل: حکمروایی هوشمند، ساختمان هوشمند، حمل و نقل هوشمند، زیرساخت های هوشمند، تکنولوژی هوشمند، بهداشت و سلامت هوشمند و شهروند هوشمند، می باشند. از این جهت به منظور بررسی و مطالعه به صورت عینی و تحقق این مبانی در محیطی خارج از مرز تئوری و نظریه از منطقه 10 شهرداری تهران به عنوان نمونه ای جهت بررسی امکان پیاده سازی و ارائه راهکارها و سیاست های لازم با توجه به شرایط محدوده با هدف ایجاد منطقه ای هوشمند، استفاده گردیده است. برای انجام پژوهش پیش رو داده های مورد نیاز از طریق استفاده از اسناد کتابخانه ای و برداشت-های میدانی (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهدات میدانی) و پس از آن آزمون و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری خی دو و بررسی انطباقی شرایط، جمع آوری شده است. نتایج این تحقیق دال بر آن است که وجود زمینه هایی در بخش های امنیت، مشارکت، کاربرد ابزار هوشمند به عنوان نقاط مثبت و بخش های حمل و نقل زیرساخت ها و مراقبت های زیست محیطی به عنوان نقاط دارای
