با توجه به توسعه شهرنشینی و رشد فزاینده شهرها، توجه به سنجش وضعیت موجود شهرها اهمیت فراوانی یافته است و از طرفی با توجه به تغییر دیدگاه ها از استاندارد گرایی صرف به دیدگاه های کیفی و مطرح شدن نظریه های جدید مانند توسعه پایدار، به جای دیدگاه های کلان اقتصادی و کالبدی، موضوعات کیفی زندگی مانند سرزندگی و نشاط مورد توجه قرار گرفتند، اما به این موضوعات به صورت عملی توجهی نمی شود و همواره مسائل کلان اقتصادی در اولویت قرار دارند. اما آنچه که در شهر بیش از هر حیطه ای با اهمیت است مسائل کالبدی و اقتصادی نیست، بلکه جریان زندگی شهری است که وضعیت و موجودیت شهر را تعیین می کند. در پرتو نفوذ این مفهوم رویکرد جدیدی در عرصه برنامه ریزی شهری به ویژه در کشورهای اروپایی و کانادا شکل گرفته است که معتقد است برنامه ریزی شهری علاوه بر توجه به اهداف کالبدی و اقتصادی، می بایست به نیازهای کیفی و روانی مردم در محیط زندگی شهری مانند شادی، احساس زیبایی، تعلق اجتماعی و ... پاسخ گو باشد و تاکید دارد که موفقیت یک اجتماع شهری خوب، نمی بایستی با سود اقتصادی سنجیده شود بلکه باید با پیشرفت و بهبود در خوشبختی و شادی شهروندان سنجیده شود. بر این اساس هدف اصلی تحقیق حاضر توجه به روح حیات شهری و افزایش نشاط شهروندان که از فضاهای شهری نشات می گیرد، می باشد. به منظور دست یابی به هدف مذکور، به تبیین معیارهای شهر شاد پرداخته شده است و شاخص ها و سنجه های آن در شهر لاهیجان آزمون شده است. نتایج دال بر آن است که شهر لاهیجان دارای نشاط نسبی می باشد که اقلیم در این راستا نقش به سزایی داشته است و کاستی هایی نیز دارد که بر گرفته از سیاست های شهرسازی و برنامه ریزی شهری و عدم توجه به روانشناسی محیط می باشد.
