بدون شک رز شاخه بریده یکی از مهم ترین گیاهان زینتی و محصولات اقتصادی مورد علاقه در جهان است. مدیریت ساختار بوته رز، نقش مهمی در تولید گل در طول سال دارد و میزان طول عمر بوته رز را تعیین کرده و نیز نمو گیاه و کیفیت شاخه های گل (طول، قطر و وزن) را تحت تاثیر قرار می دهد. تولید سنتی رزهای شاخه بریده به صورت پرورش گیاهان در بسترهای زمینی و تربیت کانوپی آن ها به صورت پرچین های بلند عمودی بوده است. اما در حال حاضر پرورش دهندگان رز، این روش را با خم کردن شاخه های غیرتولیدی (ساقه های با طول و قطر کم و نیز با پتانسیل شاخه کور) تغییر داده اند. در این روش با خم کردن شاخه ها، میزان هورمون ایندول استیک اسید (IAA) درونی کاهش یافته اما مقدار سایتوکینین و اتیلن افزایش یافته و این سبب کاهش رشد و افزایش شاخه دهی و نیز تسریع و افزایش در گلدهی می شود. همچنین خم کردن شاخه، با افزایش جذب نور و ساخت آسیمیلات های فتوسنتزی بیشتر و تغییر جریان آن ها از برگساره شاخه های خم شده به سمت پاشاخه ها، سبب رشد مناسب آن ها و افزایش کیفیت شاخه های گل تولید شده روی آن ها می شود. در این پژوهش مدیریت مناسب ساختار بوته رز شاخه بریده با تاکید بر خم سازی شاخه (بندینگ) به طور کامل بررسی شده است.
