گل رز (ورد) یکی از جذابترین گلهای جهان بوده و به صورت گلدانی، باغچهای و شاخه بریده مورد استفاده قرار میگیرد. در این میان، رز شاخه بریده دارای اهمیت ویژهای است و پس از گذشت 4 تا 5 سال از کشت بوتههای آنها در گلخانه، به تدریج کیفیت و میزان تولید گل کاهش مییابد. بنابراین به منظور بهرهگیری زمانی بیشتر از بوتهها و نیز افزایش کیفیت شاخه گل، نیاز به باز جوانسازی و هرس دارند. این پژوهش با مقایسه دو زمان هرس (پاییز= اوایل آذر و زمستان= اوایل اسفند) در سال 1385-1384 بر چهار رقم رز شاخه بریده (African Dawn'‘، ‘Ilios’، ‘Maroussia’ و ‘Soprano’) در یکی از گلخانههای با کشت بدون خاک شهرستان محلات انجام شد. در آذر و اسفند ماه سال 1384 بوته های 5 ساله پیوندی به گونه ای هرس شدند که روی هر بوته سه شاخه و روی هر شاخه 5 گره باقی ماند. با انجام هرس در این دو زمان، بوته ها به ترتیب در بهمن سال 1384 و اردیبهشت سال 1385 به گل رفتند و داده برداری ها انجام شد. ویژگی های مورد بررسی در این پژوهش تعداد، وزن تر، ارتفاع، تعداد برگ، تعداد برگچه، قطر و طول میانگره ساقه گل دهنده، طول، قطر، تعداد گلبرگ، وزن تر و خشک غنچه گل و همچنین میزان کلروفیل برگ و شاخص کیفیت گل بود. نتایج نشان داد که در بیشتر ویژگی های اندازه گیری شده، هرس در زمستان در مقایسه با هرس در پاییز اثر بهتری دارد. بنابراین در بوته های شاخه بریده گل رز پس از 5 سال استفاده از آنها، بهتر است هرس بازجوان سازی در زمستان (اوایل اسفندماه) انجام شود، اگرچه لازم است با توجه به گوناگونی بین رقم ها پژوهش های بیشتری در مورد ارقام مختلف صورت گیرد.
