جام زرین پاییزه (Sternbergia lutea) یکی از سوخوارهای زینتی شگفت آور از تیره نرگس سانان در ایران می باشد که به صورت خودرو در شمال و غرب کشور می روید. این گونه به خاطر گل های جذاب زرد طلایی، پتانسیل های زیادی به عنوان یک گیاه زینتی دارد. همچنین به دلیل دارا بودن انواع آلکالوئیدهای تیره آماریلیداسه، دارای ویژگی های دارویی می باشد. میزان افزایش (تکثیر) جام زرین به صورت طبیعی بسیار کند است زیرا در طی سه سال، یک تا سه سوخک به ازای هر سوخ مادری را تولید می کنند. بنابراین، افزایش به شیوه قاش برداری یکی از راهکارهای غلبه بر این مشکل است. بدین منظور این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی به منظور بررسی اثر چند تنظیم کننده رشد بر انگیزش و رشد شبه ساقه ها و سوخک انجام شد. افزونه های سوخ به شیوه چیپینگ تهیه شدند و با تنظیم کننده های رشد ایندول بوتیریک اسید (IBA)، جیبرلیک اسید (GA)، بنزیل آدنین (BA)، کاینتین (Kin) و سایکوسل (CCC) درغلظت های 100 و 200 میلی گرم در لیتر به مدت دو ساعت تیمار شدند و به مدت دو ماه در انکوباتور (21 تا 22 درجه سلسیوس) قرار گرفتند. پس از دو ماه، ویژگی هایی مانند درصد باززایی، تعداد، طول، وزن تر و وزن خشک شبه ساقه ها و نیز وزن تر و خشک ریشه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد بیشترین درصد باززایی، تعداد، وزن تر و خشک ریشه و ساقه مربوط به تیمار 100 میلی گرم در لیتر GA می باشد. افزون بر این، بیشترین طول شبه ساقه در تیمار کاینتین 200 میلی گرم در لیتر به دست آمد. بنابراین جهت افزایش رویشی این گیاه استفاده از GA با غلظت ذکر شده مناسب است.
