فرزاد نظری

سنبل یکی از مهمترین و زیباترین گل های گلدانی وشاخه بریده در سطح ایران و جهان می باشد. در کشت های گلدانی استفاده از آمیخته خاکی مناسب جهت بهبود رشد رویشی، زایشی و فیزیولوژی آن ضروری می باشد که بدین منظور پژوهشی با 15 تیمار (آمیخته خاکی) و 4 تکرار در قالب طرح به طور کامل تصادفی انجام شد. آمیخته های خاکی عبارت بودند از: 1- 100% خاک 2- 100% کوکوپیت 3- 100% ماسه 4- 50% خاک + 50% ماسه 5- 50% خاک + 50% کوکوپیت 6-50% شن و 50% کوکوپیت 7- 75% شن + 25% کوکوپیت 8- 75% خاک + 25% شن 9- 75% کوکوپیت + 25% شن 10- 75% کوکوپیت+ 25% خاک 11- 75%شن+ 25% خاک 12- 75%شن + 25% کوکوپیت 13- 50% خاک + 25% کوکوپیت+ 25% شن 14- 50% کوکوپیت + 25% خاک + 25% شن 15- 50% شن + 25% کوکوپیت+ 25% خاک. پس از گل دهی ویژگی هایی مانند کیفیت ظاهری، تعداد، وزن تر و خشک برگ، ارتفاع ساقه گل، تعداد گلچه، طول گلچه، وزن تر، خشک و قطر ساقه گل، تعداد ساقه گل دهنده، وزن تر و خشک ریشه، میزان کلروفیل، میزان فتوسنتز، تبخیر و تعرق، هدایت روزنه ای، کارایی یاخته های مزوفیل، کارایی مصرف آب و وزن گلدان اندازه گیری شد. پس از تجزیه داده ها، نتایج نشان داد که آمیخته های خاکی مختلف اثر معنی داری برتمام ویژگی های گفته دارد. بهترین کیفیت ظاهری، بیشترین تعداد و وزن تر و خشک برگ، ارتفاع ساقه گل، تعداد سوخک، و وزن تر و خشک ریشه مربوط به تیمار 6 می باشد. تیمار 2 دارای بیشترین میزان فتوسنتز، کارایی یاخته های مزوفیل، طول گلچه و وزن تر ساقه بود. بیشترین میزان تبخیر و تعرق و هدایت روزنه ای مربوط به تیمار 3 بود اما بیشترین تعداد ساقه گل دهنده، تعداد گلچه و کارایی مصرف آب، قطر ساقه گل، میزان کلروفیل، وزن خشک ساقه و وزن گلدان به ترتیب مربوط به تیمارهای 5،13، 9، 104 بودند.