رابطه انسان ها با طبیعت، به گذشته های بسیار دور بر می گردد. امروزه فضای سبز اهمیت زیادی برای انسان ها دارد و به ویژه برای سلامت روان آنها اولویت اساسی دارد و همه گیری ویروس کرونا، به روشنی این موضوع را نشان داد. گیاهان علفی متنوعی برای اهداف فضای سبز استفاده می شوند که از دیدگاه کلی به گیاهان گلدار و گیاهان برگساره ای تقسیم می شوند. بسیاری از مردم ذهنیت خوبی از برخی از گیاهان زراعی دارند که در گذشته در مناطق روستایی، باغ ها و مزارع پرورش داده می شدند. شهرنشینی و توسعه شهرهای بزرگ، تغییرات زیادی را در طبیعت و سبک زندگی انسان ها ایجاد کرد و برخی از گیاهان زراعی نیز کم کم از چشم اندازها ناپدید شدند. گرایش به طبیعت و فضای سبز پایدار در دهه های گذشته، سبب جلب توجه به برخی از گیاهان مانند سبزی ها و گیاهان زراعی برای اهداف طراحی منظر شده است. کاربرد گیاهان زراعی برای استفاده در برخی از مکان های ویژه در فضای سبز، هم از دیدگاه زیباشناختی ارزشمند است و هم سبب افزایش تنوع زیستی می شود. همچنین، گیاهان زراعی سرمادوست (زمستانه) که در پاییز کاشت می شوند، در صورت بارش کافی، آبیاری چندانی نیاز نداشته و در مصرف آب نیز صرفه جویی خواهد شد. با در نظر گرفتن تناوب به عنوان یک اصل مهم در فضای سبز پایدار، کاشت گیاهان زراعی برای اهداف زینتی، مدیریت آفات و بیماری ها را نیز بهبود می بخشد. سرانجام، با در نظر گرفتن قیمت بذر، گیاهان زراعی از نظر اقتصادی در مقایسه با برخی از گیاهان زینتی بسیار مقرون به صرفه هستند. در این مقاله مروری، برخی از گیاهان زراعی مناسب برای اهداف فضای سبز مانند گندم، جو، کلزا، گلرنگ، اسپرس، شبدر، ماشک، شاهدانه، ارزن و کتان، چکیده وار معرفی می شوند.
