با توجه به اینکه پرخاشگری پیامدهای منفی بسیاری برای فرد در تعاملات اجتماعی و محیط های ورزشی به دنبال دارد و یکی از دلایل احتمالی ایجاد و شکل گیری پرخاشگری ، سازه ی کمال گرایی است، به همین دلیل هدف پژوهش حاضر بررسی نقش کمال گرایی در پیش بینی پرخاشگری است. پژوهش حاضر از نوع طرح های توصیفی- همبستگی (پیش بینی) می باشد. نمونه ی مورد مطالعه شامل 150 نفر از دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه آزاد قروه است که بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه ی پرخاشگری و مقیاس کمال گرایی چند بعدی فراست می باشد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه بیانگر این بود که بین خرده مقیاس های تردید در مورد فعالیت ها (01/0p˂ و 422/0=β)، انتظارات والدینی (01/0p˂ و 298/0=β) و انتقادات والدینی (01/0p˂ و 190/0=β) با پرخاشگری رابطه ی معنی دار و مثبت وجود دارد. نتایج این پژوهش نشان دهنده ی نقش پیش بینی کننده ی خرده مقیاس های تردید در مورد فعالیت ها، انتظارات والدینی و انتقادات والدینی در زمینه ی پرخاشگری است.
