زمینه و اهداف: اختلال نقص توجه- بیش فعالی بزرگسالی به اندازه ی سایر اختلالات روانی مورد مطالعه قرار نگرفته است و بنابراین اطلاعات کمی درباره ی عوامل مرتبط و پیش بینی کننده ی آن وجود دارد. بر این اساس در پژوهش حاضر هدف بررسی نقش سیستم های مغزی رفتاری در پیش بینی اختلال ADHD است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع طرح های توصیفی- همبستگی (پیش بینی) می باشد. نمونه ی مورد مطالعه شامل 194 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد قروه است که بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه ی تشخیصی کوتاه اختلال بیش فعالی- کمبود توجه کانرز بزرگسالان و پرسشنامه ی BAS/BIS کارور و وایت می باشد. یافته ها: یافته های پژوهش بیانگر آن بود که بین BAS و مقیاس بیش فعالی و همچنین مقیاس تکانش- گری رابطه معنی دار و مثبت بود؛ بین BIS و هیچ یک از مقیاس های ADHD رابطه ی معنی دار وجود نداشت؛ ارتباط بین BAS و مقیاس های نقص توجه و مشکل در خودپنداره معنی دار نبود؛ ارتباط بین خرده مقیاس جستجوی لذت با مقیاس های نقص توجه، بیش فعالی، تکانش گری و مشکل در خودپنداره معنی دار و مثبت بود و در نهایت خرده مقیاس سائق با مقیاس های نقص توجه و مشکل در خودپنداره رابطه ی معنی دار منفی داشت. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان دهنده ی نقش پیش بینی کننده ی سیستم BAS در زمینه ی بیش- فعالی و تکانش گری افراد مبتلا به ADHD و نقش پیش بینی کننده ی خرده مقیاس جستجوی لذت در زمینه ی اختلال ADHD بزرگسالی است. از طرفی خرده مقیاس سائق نیز پیش بینی کننده ی مقیاس های نقص توجه و مشکل در خودپنداره است.
