فرهاد محمدی

مردم عامه گرچه در گذشته غالباً سواد خواندن و نوشتن نداشتند و در مقایسه با اهل دانش، دارای ذهن و خیال پیچیده‌ای نبوده‌اند، امّا با همان ذهن و خیال سادۀ خویش توانسته‌اند تجربه‌های زندگی روزمره و آرزوهای خود را با ساده‌ترین بیان ممکن تبدیل به هنر کنند؛ بنابراین ادبیات شفاهی را می‌توان به عنوان هنر و خلاقیت مردم عامه تلقّی کرد. کتاب گونه‌شناسی عامه‌سروده‌های کُردستان تلاشی است برای معرفی و بررسی گونه‌های ادبیات شفاهی در کُردستان تا برای دانشجویان و علاقه‌مندان به این حوزه بتواند به عنوان مرجعی مناسب مفید باشد. نقاط قوت کتاب را می‌توان در چند جنبه نشان داد: 1- پختگی و روانی زبان آن که برای اقشار مختلف قابل درک است. 2- آوانگاری و ترجمۀ فارسی نمونه‌هایی که ذکر شده‌اند. 3- غنای منابع که دربردارندۀ منابع بسیار و جدید است که هم جامعیت موضوع را نشان می‌دهد و هم به‌روزبودن مطالب مطرح‌شده دربارۀ ادبیات شفاهی. پیشنهادهایی نیز بیان می‌شود تا در صورت امکان در چاپ‌های بعدی برای غنای بیشتر اثر بدان‌ها توجه کرد: 1- بخش‌بندی مطالب اگر به صورت کُل به جزء باشد، بهتر خواهد بود. 2- برخی از قسمت‌ها ایجاز بیش‌ازحد دارد که درک مطلب برای افراد غیرمتخصص تا حدودی دشوار است و نیاز است که با توضیح و بسط بیشتر مطرح شود.