پیدایش ژانر نمایش ارتباط مستقیمی با شرایط فرهنگی و اجتماعی جامعه دارد و محصول جامعۀ رشدیافته است، به ویژه از نظر بسترهای فکری و سیاسی. از نظر تاریخی هنر نمایش و نمایشنامه نویسی را باید از یونان باستان، به عنوان خاستگاه اولیۀ آن، دنبال کرد. جامعۀ یونان در عصر باستان از نظر عقلانیت اجتماعی چنان رشدی داشت که زمینه های شکل گیری و رواج نمایش در آن فراهم بود. تاریخ پیدایش این هنر در جامعۀ کُرد نیز به اواخر سدۀ 19 و آغاز سدۀ 20 برمی گردد که با فراهم شدن نسبی بسترهای ضروری آن در جامعه همراه بود. متناسب با تغییرات بنیادینی که در لایه های گوناگون جامعه رخ داد، نمایش و نمایشنامه نویسی به عنوان یک پدیدۀ نوین هنری و ادبی توانست تاحدودی با رویکردی انتقادی مشکلات و کمبودهای جامعۀ کُرد را نشان دهد. گرچه آثار ابتدایی نمایشنامۀ کُردی ساده و سطحی هستند، امّا به مرور زمان و به سبب آشنایی بیشتر با این نوع ادبی و هنری در غرب، پیشرفت های چشمگیری به دست آورد.
