استفاده از ترابری جمعی، به خصوص در هسته مرکزی شهر، موجب تردد کمتر خودرو سبک و بهبود شرایط زیست محیطی است. حدود دو دهه از ورود اتوبوس به سنندج گذشته و به نظر می رسد تا سالیان آتی، در غیاب ترابری ریلی، تنها ترابری همگانی شهر بوده و رقابت آن به پارامترهایی چون هزینه، درآمد، سرانه خودرو سبک، کمیت و کیفیت اتوبوس، فرهنگ و عادات جامعه وابسته است. در این مطالعات، تعدادی از مسیرهای اتوبوس انتخاب، زمان انتظار و سفر، زمان توقف اتوبوس ها در ایستگاهها بررسی شده است. همچنین در تعداد محدودی از شبکه معابر مرکزی شهر، روند مسافران جابجا شده و تاثیرات ترافیکی اتوبوس با سایر طرق سفر مقایسه شده است. اطلاعات آماری به صورت تصادفی در ساعات محدودی از روز و بر اساس میانگین آمارهای روزانه برداشت شده است. مهمترین نتایج مطالعات نشان دهنده نامنظمی تواتر حرکت اتوبوس ها، پراکندگی سرفاصله حرکتی و بالا بودن زمان انتظار مسافران محلات نزدیک نسبت به محلات دورتر، فرکانس کم اتوبوس نسبت به سواری شخصی و تاکسی، تعداد محدود مسافران ترابری عمومی نسبت به سیستم های حمل و نقلی خصوصی و نیمه خصوصی است. نسبت زمان سفر به زمان انتظار برای مسیرهای کوتاه و بلند در محدوده 5/0 تا 5 قرار دارد. لذا افزایش استفاده ترابری عمومی مستلزم تغییر اساسی عملکرد شبکه، افزایش کمی سیستم و تغییر رفتار مسافران است. اصلاح عملکرد اتوبوس ها برای جذب بیشتر مسافران ضروری بوده و تحت تاثیر عوامل بازدارنده چون هزینه، فرکانس، زمان سفر، فرهنگ و عادات جامعه قرار داشته و تغییر الگوی کنونی مسافران ضروری بنظر می رسد.
