بمنظور بررسی امکان استفاده از سیستم رادار زمین شناسی بعنوان یک روش نوین و غیر مخرب در کنترل کیفیت روسازی راه ها و عرشه پلها، یک سری مطالعات آزمایشگاهی بر روی محل اتصال دو لایه بتن آسفالت قیری و بتن سیمانی مگر انجام شده است. در محل اتصال دو لایه، یک لایه میانی با مصالح و ضخامت های مختلف (که نشان دهنده یک اتصال سالم یا تخریب شده است) شبیه سازی شده است. نهایتاً تاثیر حالتهای مختلف خرابی برروی امواج الکترومغناطیسی بازگشتی ازآنها مورد ارزیابی و مقایسه قرارگرفته است. نتایج این تحقیقات نشان میدهد که جنس و ضخامت لایه میانی تاثیر معنی داری بر روی شدت موج و زمان دریافت سیگنال های بازگشتی از این میان لایه ها دارد. همچنین نتیجه این مطالعات نشان میدهد که به کمک این روش میتوان با دقت قابل توجهی یک میان لایه سالم را از یک محل تماس تخریب شده تفکیک نمود. از طرف دیگر برای یک محل تماس تخریب شده، میتوان طبیعت مصالح آن را با توجه به تجزیه و تحلیل سیگنالی پیش بینی نمود.
