کیفیت محل تماس لایه های روسازی، نوع و شدت بارهای وارده مهمترین عوامل ایجاد خرابی و کاهش مدت خدمت دهی آنهاست. در این مطالعات تاثیر میان لایه های چسبنده و اصطکاکی، تاثیر بارهای منفرد و زوج و تاثیر ضخامت لایه ها برروی تنش های ایجاد شده در عمق یک روسازی معمول کشور بررسی و با استفاده از آئین نامه فرانسه و مراجع معتبر طول عمر آن به کمک مدلهای ترک خستگی و شیارگذاری تخمین زده شده است. برای تحلیل از روش عددی مبتنی بر روابط پیشنهادی برمیستر به روش الاستیک خطی و به کمک نرم افزار Alize استفاده شده است. روسازی انعطاف پذیر بکار گرفته شده در این مطالعات از نوع آسفالت قیریست و از لایه های توپکا، بیندر، اساس و زیر اساس که بر روی بستر قرار دارد، تشکیل شده است. برای انتخاب بارهای منفرد و زوج از آئین نامه های ایران و فرانسه استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که کیفیت محل تماس لایه ها تاثیر معنی داری بر روی طول عمر سازه روسازی دارد که در نتیجه افزایش قابل توجه کرنشهای شعاعی در لایه های چسبنده و کرنش قائم در لایه بستر ایجاد می شود. مقدار کرنش قائم بستر و افقی لایه بیندر در اثر بار تک چرخ بیشتر از بار جفت چرخ بوده، در صورتیکه این ضابطه برای لایه توپکا عمومیت ندارد و افزایش طول عمر لایه توپکا را بدنبال دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که روند کاهش طول عمر روسازی چندین برابر بیش از نسبت کاهش ضخامت لایه هاست.
