مقدمه: واکنش های عصبی و همودینامیکی در تمرینات ورزشی متأثر از شدت، مدت و نوع فعالیت ورزشی است. پژوهش حاضر سعی داشت اثر 12 هفته تمرین مقاومتی را بر فشارخون مردان دارای فشارخون بالا و همچنین غلظت های پلاسمایی ANP و رنین در افراد موردمطالعه، بسنجد. روش شناسی: طرح حاضر به صورت پیش آزمون₋پس آزمون همراه با گروه کنترل در یک دوره 3 ماهه اجرا شد. آزمودنی ها 22 مرد مبتلابه فشارخون بالا با میانگین سنی (8.37± 57.5) و شاخص توده بدنی (2.67 ±26.02) بودند که به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (12 هفته تمرین مقاومتی، 3 جلسه در هفته، هر جلسه در 3 ست، در 10 تکرار با 1RM70% و گروه کنترل (بدون هیچ برنامه تمرینی) قرار گرفتند. اندازه گیری فشار خون و خون گیری در پیش آزمون ( قبل از اجرای اولین جلسه تمرینی) و پس آزمون ( 48 ساعت پس از اخرین جلسه تمرین ) در حالت ناشتا انجام گردید. یافته ها: نتایج نشان داد پروتکل تمرین مقاومتی به اجرا گذاشته شده موجب گردید هر دو فشار خون سیستولی و دیاستولی در گروه تجربی به شکل معناداری کاهش پیدا کند (0.05 ≥P). همچنین، 12 هفته تمرین مقاومتی به ترتیب موجب افزایش و کاهش معنادار ANP و رنین پلاسما در مردان دارای فشارخون بالا شد (0.05 ≥P). علاوه براین، در پس آزمون، اختلاف معناداری بین گروه تجربی و کنترل به لحاظ فشار خون سیستولی، دیاستولی، و ترشح هورمون های ANP و رنین وجود داشت. نتیجه گیری: در کل یافته های حاضر بیانگر اثرات بسیار مثبت تمرینات منظم مقاومتی بر کاهش فشار خون و تغییرات هورمونی وابسته به آن در مردان پرفشارخون است.
