داریوش شیخ الاسلامی وطنی

مقدمه: پژوهش حاضر، تاثیر 12 هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط را بر چربی احشایی زنان چاق و دارای اضافه وزن مورد مطالعه قرار داده است. روش شناسی: 40 زن تمرین نکرده ی سالم با میانگین سنی 8/8 ±9/38 و شاخص توده ی بدنی 9/3±2/32 کیلوگرم بر متر مربع به صورت تصادفی به سه گروه تمرین تداومی با شدت متوسط، تناوبی با شدت بالا و گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تمرینی، به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته تمرین کردند. پروتکل تمرینی گروه تداومی با شدت متوسط شامل 30 دقیقه دویدن با شدت 60-45% ضربان قلب ذخیره بود. و پروتکل تمرینی گروه تناوبی با شدت بالا نیز در بر گیرنده ی 4 تناوب 4 دقیقه ای با شدت 95-85% ضربان قلب بیشینه و وهله های 3 دقیقه ای استراحت فعال با شدت 70-60% ضربان قلب بیشینه در نظر گرفته شد. گروه کنترل بدون برنامه ی تمرینی بود. خونگیری پس از 10 ساعت ناشتایی در حالت پایه، 48 ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی، و مجددا 48 ساعت پس از خاتمه تمرینات انجام شد. یافته ها: یافته های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که سطح RBP4 در گروه تداومی (000/0=p) و تناوبی (000/0=p) کاهش معنادار داشت. تغییرات انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در هیچ یک از گروه ها معنادار نبود. اما مقادیر گلوکز ناشتا در گروه تناوبی کاهش معناداری داشت (03/0=p)، در حالی که در سایر گروه ها بدون تغییر بود. همچنین در ارتباط با RBP4، تغییرات بین گروهی معناداری مشاهده شد به طوری که هر دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل، کاهش معناداری داشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام تمرینات میان مدت (12 هفته) از هر دو نوع تداومی و تناوبی، بر کاهش چربی احشایی و چربی زیر جلدی(BMI, WHR, Weight, %BF) زنان چاق تاثیر مثبتی داشته اند و تفاوتی بین این دو نوع برنامه ی تمرینی وجود ندارد. در هر حال هیچ یک از این برنامه های تمرینی، تاثیری بر کاهش مقاومت انسولین نداشته اند.