داریوش شیخ الاسلامی وطنی

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات حاد مصرف مکمل کافئین بر لیپولیز و عملکرد استقامتی بیشینه درزنان تمرین کرده بود. برای این منظور، 9 زن تمرین کرده (با میانگین سنی 8/ 2 ± 3 /22 سال، وزن: 1/8 ± 7/61 کیلوگرم، قد7/6± 7/ 167 سانتی متر و شاخص توده بدنی 2/2 ± 22 ) به صورت داوطلبانه و در یک طرح کارآزمایی بالینی متقاطع، در سه جلسه و به صورت تصادفی تحت دریافت mg/kg 6 مکمل کافئین ،mg/kg 6 مکمل کافئین+ mg/kg 3 کربوهیدرات و یا دارونما (دریافت 2 گرم مالتوز) قرار گرفتند. در هر جلسه، دریافت مکمل یا دارونما به صورت کپسول و یک ساعت قبل از اجرای آزمون بروس انجام می گرفت. بین جلسات نیز یک هفته فاصله به منظور پاکسازی در نظرگرفته شد. در هر جلسه 3 نوبت خونگیری : ساعت 8 صبح و در حالت ناشتا (قبل از دریافت مکمل)، یک ساعت پس از دریافت مکمل (و بلافاصله پس از اتمام آزمون بروس) و یک ساعت پس از اتمام آزمون بروس انجام می گرفت. نتایج مطالعه حاضر با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که هیچ یک از متغییرهای نیمرخ لیپیدی (TG,CHOL,HDL ,LDL) هورمون کورتیزول و لیپاز حساس به هورمون (HSL)، تحت تاثیر یک دوز دریافت مکمل کافئین یا ترکیب کافئین –کربوهیدرات قرار نگرفتند، وتغییرات ایجاد شده در هر یک از این متغیرها ناشی از فعالیت شدید هوازی بود و نه دریافت مکمل. از طرف دیگر زمان رسیدن به خستگی طی فعالیت بروس و حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنیها تحت تاثیر دریافت مکمل قرار نگرفت. نتیجه گیری : یافته های حاضر در کل بیانگر آن است که مصرف یک دوز مکمل کافئین یا کافئین –کربوهیدرات منجر به تغییرا ت معناداری در متابولیسم چربیها و عملکرد هوازی نمی گردد.