مقدمه : پوکی استخوان در زنان یائسه شیوع بالایی داشته و حدود 30 درصد آنان دچار شکستگی های ناشی از این مشکل می شوند. همچنین تحقیقات حاکی از آنند که دیابت نوع1 و تا حدودی نوع2 ممکن است در تشدید پوکی استخوان نقش داشته باشند. هدف از این پژوهش بررسی نقش تمرینات مقاومتی بر تراکم توده استخوانی(BMD) در زنان یائسه دارای دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها : از بین زنان یائسه دارای دیابت نوع2 عضو انجمن دیابت شهر سنندج، 20 نفر (میانگین سنی 6±51 سال، قد 5±4/153 سانتی متر، وزن 11±3/68 کیلوگرم و نمایه توده بدنی 4±3/29 کیلوگرم بر مترمربع) به شیوه ی هدفمند انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه تجربی(10نفر) و کنترل (10نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه با شدت 70% یک تکرار بیشینه به اجرای فعالیت ورزشی مقاومتی پرداختند. تمرینات شامل پرس سینه هالتر، جلو پا ماشین، سرشانه هالتر از جلو، پشت پا ماشین ، جلو بازو هالتر ایستاده، و کشش لت بود. گروه کنترل در طول این دوره هیچ گونه فعالیت ورزشی منظمی نداشتند، اما به لحاظ دوز و داروی مصرفی، مشابه با گروه تجربی بودند. برای تعیین میزان تراکم توده استخوانی، دانسیتومتری در استخوان های ران، دیستال ساعد و مهره های کمری به عمل آمد. یافته های پژوهش: آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد در هیچ یک از گروه ها، و در هیچ کدام از نواحی اندازه گیری شده {گردن فمور (72/0p=)، مهره های کمری (36/0p=) و استخوان ساعد (8/0p=)} پس از 8 هفته تغییر معناداری در BMD وجود نداشت. همچنین ، بین دو گروه نیز اختلاف معناداری ملاحظه نگردید (مقادیر p به ترتیب برای نواحی ران، مهره های کمر و ساعد 18/0p=، 23/0p= و 67/0p= بود). بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بیانگر آن بود که تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته تاثیری بر تراکم استخوانی زنان یائسه دارای دیابت نوع دو ندارد.
