چکیده مقدمه: هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر 10 روز مصرف دوز های مختلف بتاآلانین بر میزان خستگی عصبی- عضلانی و سطوح لاکتات خون ناشی از فعالیت بیشینه در مردان بود. روش شناسی: 40 نفر مرد فعال با میانگین سنی (6/2±9/21 سال) و شاخص توده بدنی (8/1± 54/24 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه 10 نفره، [2، 4 و 6 گرم مکمل بتاآلانین وگروه کنترل (دارونما)[ تقسیم شدند. آزمودنی ها در جلسات پیش آزمون و پس آزمون، 4 فعالیت 30 ثانیه ای تست وینگیت را با حداکثر توان اجرا کردند. استراحت بین هر فعالیت 4 دقیقه بود. آزمودنی ها بعد از انجام پیش آزمون به مدت 10 روز مکمل مصرف کردند، سپس در روز یازدهم در جلسه پس آزمون مجدداً پروتکل تمرینی را انجام دادند. خون گیری اول قبل از شروع اولین فعالیت وینگیت و دومین خون گیری 6 دقیقه بعد از چهارمین فعالیت وینگیت صورت گرفت. امپلی تود حاصل از EMG نیز در هنگام اجرای هر 4 تست اندازه گیری شد و میانگین آن ها محاسبه شده است. نتایج: یافته های تحقیق با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که مقایسه بین دوزهای مختلف بتاآلانین و دارونما برای متغیر فعالیت الکتریکی عضله به این صورت بود که اثر گروه (004/0P=) معنادار بود که این تفاوت در گروه های 2-4 (028/0P=) و 3-4 (003/0P=) می باشد. در خصوص متغیر لاکتات نتایج به این صورت بود که اثر زمان (000/0P=) در هر 4 گروه معنادار است. این افزایش لاکتات ناشی از انجام فعالیت ورزشی می باشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که مصرف کوتاه مدت مکمل بتاآلانین با دوزهای مختلف تاثیری بر خستگی عصبی- عضلانی و تجمع لاکتات خون ندارد. هم چنین بین اثر مصرف دوزهای مختلف بتاآلانین بر متغیرهای خستگی عصبی- عضلانی و تجمع لاکتات خون تفاوتی وجود ندارد.
