هدف : پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر ترتیب ارائه فعالیت مقاومتی بر میزان لپتین و تستوسترون در مردان جوان دارای اضافه وزن انجام گرفت. روش : 14مرد جوان (میانگین سن: 25/1±36/21 سال و BMI: 88/1±95/27kg/m2) به صورت تصادفی انتخاب ، و دو جلسه فعالیت مقاومتی را تکمیل کردند. فعالیت های مقاومتی، با دو نوع ارائه گوناگون [قرارداد الف: از عضلات بزرگ به کوچک(پرس پا، پرس سینه، سیم کش زیر بغل، سرشانه هالتر، جلو بازو، پشت بازو) و قرارداد ب: از عضلات کوچک به بزرگ(عکس ترتیب حرکات قرارداد الف)] و با شدت 85% یک تکرار بیشینه انجام گرفت. برای این منظور در جلسه اول و به صورت تصادفی نیمی از آزمودنی ها قرارداد الف و بقیه آزمودنی ها قرارداد ب را انجام دادند. استراحت برای هر نوبت یک دقیقه و برای هر حرکت دو دقیقه در نظر گرفته شد. یک هفته بعد، جلسه دوم با جابجایی قرارداد فعالیت آزمودنی ها انجام شد. در هرجلسه، خون گیری قبل از فعالیت، بلافاصله و 30 دقیقه بعد از فعالیت انجام گرفت. یافته ها : نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر حاکی از آن بود که غلظت لپتین سرم در هر دو قرارداد بلافاصله بعد از فعالیت و 30 دقیقه بعد از فعالیت نسبت به قبل از آن به صورت معناداری (به ترتیب 003/ 0=p و 002/ 0=p) کاهش یافت. در مورد غلظت تستوسترون هم ، بلافاصله پس از فعالیت (در قرارداد ب) و 30 دقیقه پس از فعالیت (در هر دو قرارداد) نسبت به قبل از فعالیت کاهش معنی داری(005/ 0=p و 002/ 0=p) دیده شد. علاوه بر این، در قرارداد الف، همبستگی بین لپتین و تستوسترون در هیچ یک از مراحل اندازه گیری مشاهده نشد، اما در قرارداد ب ، همبستگی مثبت بین این دو ملاحظه گردید(05/0≥p). نتیجه گیری : در کل یافته های حاضر نشان داد که ترتیب بزرگی یا کوچکی عضلات بکار گرفته شده در ابتدای فعالیت تأثیری بر ترشح هورمون های لپتین و تستوسترون ندارد؛ اگرچه اثبات همبستگی بین این دو هورمون به تحقیقات بعدی نیاز دارد.
