داریوش شیخ الاسلامی وطنی

قرار گرفتن در معرض ارتفاع و محیط هیپوکسی باعث کاهش وزن و انواع مختلف سازگاری های اندوکرینی می شود، که کشف مکانیسم های آن می تواند ابزار جدیدی را برای درمان چاقی و پیشگیری از دیابت در آینده فراهم کند. هدف از این تحقیق بررسی اثر هیپوکسی تناوبی بر میزان گرلین پلاسما (به عنوان یک عامل مؤثر در تنظیم اشتها و وزن) در افراد چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بوده است. 10 آزمودنی چاق و مبتلا به دیابت نوع دو، با میانگین BMI 47/2±02/32 و دامنه سنی 50 تا 70 سال، داوطلب شرکت در پژوهش بودند. مداخله شامل 15 جلسه هیپوکسی تناوبی در 15 روز مداوم و در هر روز یک ساعت بود. گرلین و انسولین پلاسما در 3 نوبت و BMI و VO2max در 2 نوبت پیش و پس آزمون اندازه گیری شد. پس از 15 روز هیپوکسی مقدار گرلین از µg.ml-169/17±92/23 به µg.ml-107/16±04/25(1=P) و مقدار انسولین از µlU/mL 7/7±91/16 به µlU/mL 6/8±48/19 (09/0=P) رسید. شاخص توده بدن در پیش آزمون، در مقایسه با پس آزمون به ترتیب معادل 47/2±02/32 و 22/3±17/31 (08/0=P) بود. اما VO2max از 86/3±25/28 به 18/4±86/30 رسید(p>0.05). یافته های تحقیق حاضر بیانگر آن است که هیپوکسی تناوبی علیرغم تأثیرمثبت بر حداکثر اکسیژن مصرفی، وکاهش نسبی در BMI، باعث تغییر در غلظت سرمی هورمون های انسولین و گرلین نمی شود