هدف از این پژوهش بررسی اثر هیپوکسی تناوبی (IHE) بر میزان لپتین پلاسما در افراد چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بوده است. بدین منظور 10 نفر آزمودنی چاق، با شاخص توده بدنی بیشتر از 30، با کمک مرکز دیابت کرمانشاه از بین افراد دیابتی نوع دو که بجز فعالیت های بدنی معمول خود حداقل برای یک سال گذشته سابقه ی شرکت در هیچ برنامه تمرینی منظمی را نداشته اند و در حین اجرای تحقیق نیز از انجام تمرینات ورزشی، در خارج از برنامه تمرینی مورد نظر منع شدند، به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. مداخله تمرینی شامل 14 جلسه مداوم هیپوکسی تناوبی بود. لپتین، انسولین، و فاکتورهای هماتولوژیک در پیش آزمون و چند نوبت پس آزمون اندازه گیری شد. هیپوکسی تناوبی باعث افزایش معنادار لپتین در روز هفتم و پانزدهم نسبت به پیش آزمون شد ولی بعد از 6 ساعت از آخرین مداخله هیپوکسی میزان لپتین پلاسما به مقادیر پایه خود برگشت. انسولین و فاکتورهای هماتولوژیک در هیچ کدام از مقادیر اندازه گیری شده تفاوت معناداری را نسبت به پیش آزمون از خود نشان نداد. هیپوکسی تناوبی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که مقاومت به لپتین نیز دارند می تواند باعث افزایش سطوح پلاسمایی این هورمون شود که عاملی برای کاهش اشتها و متعاقب آن کاهش وزن افراد دیابتی چاق می باشد.
