هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی این موضوع بود که آیا جلسه اول فعالیت ورزشی درمانده ساز می تواند واکنشهای التهابی-هورمونی به دومین جلسه فعالیت در همان روز را تغییر دهد. کورتیزول ، TNF-α،و آنزیم آدنوزین دآمیناز (ADA)طی یک پروتکل فزاینده استقامتی مورد بررسی قرار گرفتند. روش: برای این منظور 8 دونده استقامتی خوب تمرین کرده ( سن 39/3 ±13/23سال، وزن 47/9 ±21/66کیلوگرم، قد 12/10±29/175 سانتی متر و شاخص توده بدن 54/1±4/21) در طرحی با سه شرایط زیر شرکت کردند: 1)روز کنترل (استراحت)(C)،2)یک جلسه فعالیت در روز (بین ساعات 17-30/15 )(E1)، و 3)دو جلسه فعالیت در روز با چهار ساعت استراحت بین دو وهله فعالیت (بین ساعات 30/11-10 و مجدداً 17-30/15 )(E2). وعده های غذایی استاندارد در ساعت 8 شب روز قبل ، 8 صبح (2 ساعت قبل از فعالیت) و 12 ظهر در اختیار آزمودنیها قرار گرفت. خونگیری از ورید بازویی در شرایط استراحت ، بلافاصله پس از فعالیت ، و چهار ساعت پس از فعالیت انجام گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر با استفاده از آزمون Repeated Measure Two Way نشان داد که کورتیزول بزاقی بلافاصله پس از فعالیت درهر دو شرایط E1 و E2 افزایش معناداری یافت (در مقایسه با شرایط کنترل p<0.05))،اما، از این لحاظ تفاوتی بین شرایط تمرینی (E1 و E2)وجود نداشت (p>0.05). اگرچه ،افزایش ناشی از فعالیت در TNF-α تنها در شرایط دو جلسه فعالیت در روز (E2)معنادار بود p<0.05)).هر چند، طی شرایط مختلف ، میزان فعالیت آنزیم ADA تغییری نکرد. نتیجه گیری : یافته های این پژوهش نشان داد که افزایش جلسات فعالیت ورزشی وامانده ساز استقامتی در یک روز،می تواند میزان التهاب را افزایش دهد؛اگرچه این تغییرات ناشی از کورتیزول نیست.
