هدف از این پژوهش یافتن عوامل همبسته با کوه گرفتگی حاد (AMS ) است. 218 کوه پیمای داوطلب در ارتفاع 4200 متری پس از گذشت 0.5 تا 2 ساعت از ورود به این ارتفاع مورد بررسی قرار گرفتند. پس از تلاش برای صعود به قله ، بدترین نشانه های AMS مجددا در شرایط استراحت گرفته با استفاده از پرسشنامه لیک لویس شد. نتایج نشان داد سن ، جنس ، جرم بدن ، BMI ، حجم تمرینات بدنی در هفته و سرعت صعود ارتباط معناداری با بروز AMS نداشت. در نتیجه بالاتر بودن درصد اشباع اکسیژن هموگلوبین در بدو ورود به ارتفاع ، سازگاری پیشین به ارتفاعو سابقه صعود به ارتفاعات عواملی هستند که احتمال بروز AMS را در کوهنوردی بالای 4000 متر کاهش می دهد.
