داریوش شیخ الاسلامی وطنی

اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی با شدت ملایم و شدید بر برخی فاکنورهای خطرساز قلبی عروقی بود. روش ها: 30 مرد جوان سالم به طور تصادفی به سه گروه تجربی 1، تجربی 2 و کنترل تقسیم شدند. سپس گروه تجربی 1 و 2 به مدت 6 هفته به انجام تمرین مقاومتی پرداختند.ApoB ،ApoA ،LDL ،HDL ، نسبت ApoB/ApoA، لیپوپروتئین لیپاز (LPL)، تری گلیسیرید (TG)، کلسترول، نسبت HDL/کلسترول، BMI، فشارخون سیستولی و دیاستولی و WHR قبل و پس از تمرین اندازه گیری شد. یافته ها: پس از دوره تمرینی، LDL، کلسترول، نسبتHDL/کلسترول و BMI به طور معناداری در گروه تجربی 1 و 2 کاهش یافتند. HDL در گروه تجربی 2 افزایش یافت.ApoB ،ApoA ، نسبت ApoB/ApoA، LPL، TG، BMI، فشارخون سیستولی و دیاستولی و WHR تغییر معناداری نکردند. نتیجه گیری: تمرین مقاومتی در افراد جوان سالم می تواند اثرات مفیدی بر برخی شاخص های خطرساز قلبی عروقی داشته باشد. واکنش HDL به تمرین مقاومتی، متاثر از شدت تمرین است.