هدف این پژوهش بررسی و مقایسه دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا و پایین بر ترکیب بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی در مردان چاق غیر فعال بود. بدین منظور ۴۵پسر واجد شرایط (میانگین سن: ۲۳/۴سال، قد: ۳± ۱۷۴ سانتی متر، وزن: ۲/۷ ± ۹۵/۵۳ کیلو گرم و شاخص توده بدن: ۰/۶۰ ± ۶۹/۳۱ کیلوگرم بر مترمربع) بصورت تصادفی در سه گروه ۱۵ نفری ( دو گروه تجربی و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. طرح تحقیق به صورت پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل در یک دورهی سه ماهه ( ۱۲ هفته) بود. پروتکل تمرینی برای گروه تمرینی با شدت بالا شامل (۴ تناوب ۴ دقیقهای با شدت ۸۰-۹۵ درصد ضربان قلب بیشینه و وهلههای ۳ دقیقهای استراحت فعال با شدت ۶۰-۷۰ درصد ضربان قلب بیشینه دویدن روی تردمیل) و برای گروه تمرینی با شدت پایین شامل (۴ تناوب ۴ دقیقهای باشدت ۴۰-۶۰ درصد ضربان قلب بیشینه و وهلههای ۲ دقیقهای استراحت فعال با شدت ۳۰-۲۰ درصد ضربان قلب بیشینه دویدن روی تردمیل) بود. اندازهگیری متغیرهای مورد نظر شامل قد، وزن، شاخص توده بدن، نسبت دور کمر به دور باسن، درصد چربی بدن و بیشینه اکسیژن مصرفی (با استفاده از آزمون بروس) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون (۴۸ ساعت قبل از شروع اولین جلسه و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی) انجام شد. نتایج نشان داد که۱۲ هفته تمرین تناوبی باعث کاهش معناداری در وزن (۰/۰۰۰P= و ۰/۰۰۰P=)، شاخص توده بدن (۰/۰۰۰P= و ۰/۰۰۰P=)، نسبت دور کمر به دور باسن (۰/۰۰۰P= و ۰/۰۰۰P=)، درصد چربی بدن (۰/۰۰۰P= و ۰/۰۰۰P=) و بیشینه اکسیژن مصرفی (۰/۰۰۰P= و ۰/۰۰۰P=) بترتیب در دو گروه تمرینی با شدت بالا و پایین نسبت به پیش آزمون شد. نتایج تفاوت بین گروهی نشان داد که در گروه های تمرینی با شدت بالا و پایین نسبت به گروه کنترل (به ترتیب) بعد از ۱۲ هفته تمرین تناوبی میانگین وزن (۰/۰۰۰P= و ۰/۰۱۳P=)، شاخص توده بدن (۰/۰۰۰P= و ۰/۰۰۰P=)، نسبت دور کمر به دور باسن (۰/۰۰۰P= و ۰/۰۰۰P=)، درصد چربی بدن (۰/۰۰۰P= و ۰/۰۰۴P=) بطور معناداری کمتر و بیشینه اکسیژن مصرفی (۰/۰۰۰P= و ۰/۰۰۰P=) بطور معناداری بیشتر بود. همچنین میانگین وزن (۰/۰۱۹P=)، شاخص توده بدن (۰/۰۰۱P=)، نسبت دور کمر به دور باسن (۰/۰۰۰P=)، درصد چربی بدن (۰/۰۱۸P=) در گروه تمرینی با شدت بالا نسبت به گروه تمرینی با شدت پایین بطور معناداری کمتر و بیشینه اکسیژن مصرفی (۰/۰۰۰P=) بطور معناداری بیشتر بود. بنابراین فعالیت تناوبی با شدت بالا و پایین باعث تغییر در ترکیب بدنی و شاخص فیزیولوژیکی (بیشینه اکسیژن مصرفی) در مردان چاق غیرفعال میشود، طوریکه فعالیت تناوبی با شدت بالا تاثیر بیشتری نسبت به فعالیت تناوبی با شدت پایین بر این متغیرها دارد.
