داریوش شیخ الاسلامی وطنی

زمینه و هدف: کاراته یکی از رشته های رزمی پر طرفدار است که قدرت و توان بی هوازی دو فاکتور مهم و بنیادی آن است که برای بهبود این فاکتورها اغلب از تمرینات پلایومتریک استفاده می شود اما اخیرا یک روش تمرینی به نام تاباتا که یک تمرین اینتروال با شدت بالا است و هدف آن بهبود ظرفیت هوازی و بی هوازی در ورزشکاران است، محبوبیت بیشتری پیدا کرده است لذا هدف این پژوهش بررسی و مقایسه دو نوع تمرین پلایومتریک و تاباتا بر قدرت انفجاری، توان بی هوازی و قدرت پای مردان کاراته کار شهر سنندج بود. روش کار: بدین منظور ۳۰ مرد کاراته کار واجد شرایط (میانگین سن: 23.7± 1.4 سال، قد: 1.75 ± 0.05 متر، وزن: 63.3 ± 1.60 کیلوگرم و شاخص توده بدن: 20.51 ± 0.33 کیلوگرم بر مترمربع) بصورت تصادفی در سه گروه ۱۰ نفری شامل: گروه تمرینی پلایومتریک (سه جلسه در هفته تمرینات کاراته + سه جلسه در هفته تمرینات پلایومتریک)، گروه تمرینی تاباتا (سه جلسه در هفته تمرینات کاراته + سه جلسه در هفته تمرینات تاباتا) و یک گروه کنترل (سه جلسه در هفته تمرینات کاراته) قرار گرفتند و به مدت هشت هفته به فعالیت پرداختند. اندازه‌گیری‌ متغیرهای مورد نظر شامل قد، وزن، شاخص توده بدن، توان بی هوازی (با آزمون رست)،قدرت انفجاری پاها (با پرش طول سارجنت) و قدرت عضلانی پایین تنه (با آزمون اسکات) در دو مرحله پیش‌آزمون و پس آزمون انجام شد. نتایج: بعد از هشت هفته تمرین افزایش معناداری در قدرت انفجاری پا، توان بی هوازی و قدرت پا در گروه‌های کاراته + پلایومتریک و کاراته + تاباتا نسبت به پیش‌آزمون مشاهده گردید(p≤0.05) اما در گروه کنترل (کاراته) تفاوت معناداری در هیچکدام از این متغیرها نسبت به پیش‌آزمون (p≥0.05) مشاهده نشد. نتایج آزمون بین گروهی نشان داد که قدرت و قدرت انفجاری پا در گروه پلایومتریک بطور معناداری بیشتر از گروه‌های تاباتا و کنترل بود (p≤0.05) اما توان بی هوازی در گروه تاباتا بطور معناداری بیشتر از گروه‌های پلایومتریک و کنترل بود(p≤0.05). نتیجه‌گیری: در کل بر اساس یافته های حاضر، انجام تمرینات پلایومتریک و تاباتا باعث ایجاد سازگاریهای مطلوبی در قدرت پا، قدرت انفجاری پا و توان بی هوازی مردان کاراته کار می‌شود.