داریوش شیخ الاسلامی وطنی

مقدمه: اگرچه نقش ورزش بر بهبود مقاومت به انسولین در بیماران دیابتی شناخته شده است، اما، تاثیر شدت و نوع فعالیت ورزشی بر سرامید‌ها و نقش آن در متابولیسم سلول هنوز به خوبی شناخته نشده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرین تداومی (MCT) و تناوبی با شدت متوسط (MIIT) بر مقاومت به انسولین با تاکید بر نقش سرامیدها در عضله خم کننده طویل انگشت شست (FHL) موش‌های صحرایی دیابتی شده با استروپتوزتوسین انجام شد. روش‌ها: در این طرح تجربی 21 سر موش صحرایی نژاد ویستار (محدوده وزنی 250-270 گرم؛ محدوده سنی 8-10 هفته) دیابتی شده با تزریق صفاقی mg/kg 55 استروپتوزتوسین به 3 گروه( گروه‌های 7 تایی)شامل گروههای کنترل دیابتی (CD)، گروه دیابتی-MCT و گروه دیابتی- MIIT تقسیم شدند. همچنین، تعداد 7 سر موش صحرایی سالم جهت بررسی اثرات القا دیابت بر متغیرهای تحقیق در گروه کنترل سالم (HC) قرار گرفتند. گروه دیابتی-MCT به مدت هشت هفته 10-25 دقیقه با سرعت 60 تا 80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بیشینه با شیب ثابت صفر درجه و گروه دیابتی-MIIT به مدت هشت هفته، در 2-3 تناوب با شدت60 تا 80 درصد VO2max در شیب 0-5+ به تمرین پرداختند. در پایان دوره نمونه خونی و بافت عضله FHL جهت اندازهگیری متغیرها استخراج گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق حاضر از آزمون آنالیز واریانس یک راهه استفاده شد. یافته ها: سطوح سرمی قند خون P=0.001))، (TG (P=0.005 و غلظت پروتئینی سرامید سنتاز-1 (CS1) (P=0.006) در گروه MCT پایینتر از گروه CD بود. غلظت GLUT4 (P=0.03) در عضله FHL در گروه MCT به طور معنی داری بالاتر از گروه CD بود. غلظت GLUT4 (P=0.001)، (pAKT (P=0.001، نسبت AKT/pAKT (P=0.001)، PKC (P=0.001)، CS1 (P=0.001)و توتال سرامید (P=0.001) در عضله FHL گروه MIIT بالاتر از گروه CD و سطوح سرمی کلسترول (P=0.02)، LDL (P=0.04)، TG (P=0.005) و غلظت پروتئینی TNF-α (P=0.001)در عضله FHL در گروه MIIT بالاتر از گروه CD بود. نتیجه گیری: به نظر می‌رسد هر دو نوع تمرین تمرینات ورزشی در بهبود متابولیسم کربوهیدراتها، لیپیدها و کاهش عوامل التهابی موثر باشند، اما در مکانیسم مقاومت به انسولین تمرینات MIIT مطلوبتر از تمرینات MCT می‌باشند.