مقدمه: با افزایش سن و تسریع استرس اکسیداتیو خطر ابتلا به بیماری آلزایمر (AD) نیز افزایش مییابد. اگرچه اثرات مطلوب تمرینات ورزشی و مکملهای آنتی اکسیدانی در بیماریهای سیستم عصبی گزارش شده است، اما اثر تعاملی آنها هنوز به خوبی شناخته نشده است. لذا هدف این مطالعه بررسی آثار تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مکمل ویتامین E (VE) بر مسیر آنتی اکسیدانی وابسته به PI3K/NRF2 در بافت هیپوکامپ و عملکرد شناختی موشهای صحرایی مسن آلزایمری شده با تریمتیل-تین (TMT) بود. روشها: در این مطالعه تجربی و از نوع بنیادی که با طرح پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام شد، تعداد 50 سر موش صحرایی مسن (سن 22 تا 24 ماهه، وزن 300-350 گرم) آلزایمری شده با تزریق صفاقی mg/kg 10 تری متیل تین (TMT) به گروههای (1) TMT، (2) شم/حلال ویتامین E (Sham)، (3) VE، (4) HIIT و (5) HIIT+VE تقسیم شدند. تعداد 10 سر موش صحرایی سالم برای بررسی اثر TMT بر متغیرهای تحقیق در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. تمرینات HIIT به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه با شدت 90 تا 95 درصد حداکثر سرعت دویدن انجام شد و ویتامین E برای این مدت با دوز mg/kg 30 به صورت خوراکی به موشهای صحرایی خورانده شد. یافتهها: نتایج نشان داد در گروه HIIT، VE و HIIT+VE آمیلوئید بتا کمتر از گروه TMT بود (05/≥P). همچنین در گروه HIIT و HIIT+VE مقادیر NF-kB کمتر از گروه TMT بود (05/≥P). در گروههای HIIT، VE و HIIT+VE سطوح SOD بالاتر و سطوح MDA پایینتر از گروه TMT بود (05/≥P). همچنین در گروه HIIT+VE مقادیر PI3K، NRF2 و Cat بالاتر از گروه TMT بود. در گروه HIIT+VE تراکم مویرگی در ناحیه 1 بالاتر از گروه TMT و VE بود (05/≥P). همچنین در گروه HIIT، VE و HIIT+VE درصد تناوبهای غیر تکراری به طور معنی داری بالاتر از گروه TMT بود. علاوه بر این در گروههای HIIT و HIIT+VE تاخیر در ورود به خانه تاریک بیشتر از گروه TMT بود در حالی که در این دو گروه زمان سپری شده در خانه تاریک و تعداد ورود به خانه تاریک به طور معنی داری کمتر از گروه TMT بود (05/≥P). نتیجهگیری: به طور کلی به نظر میرسد تمرین HIIT و ویتامین E اثر معنی داری بر مسیر PI3K/NRF2 دارند. همچنین ترکیب تمرین تناوبی شدید و ویتامین E موجب افزایش مقادیر PI3K و NRF2 در بافت هیپوکامپ رتهای آلزایمری شده گردید. همچنین تمرین تناوبی شدید و ترکیب تمرین تناوبی شدید همراه با ویتامین E موجب کاهش مقادیر NF-kB در بافت هیپوکامپ و بهبود حافظه رتهای آلزایمری شده گردید.