داریوش شیخ الاسلامی وطنی

هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دورۀ کوتاه مدت مکمل دهی ویتامین D بر عملکرد ریوی و عوامل آمادگی جسمانی کشتی گیران نوجوان بود. روش ها: 36 کشتی گیر نوجوان داوطلب (سن 8/0 ±18/16 سال، قد 7/5±5/171 سانتی متر، وزن 36/6±2/64 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدنی 75/1±6/21 (کیلوگرم بر متر مربع)، تودۀ چربی 82/1±9/8 درصد) به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (ویتامین D) و کنترل (دارونما) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی روزانه 2000 واحد ویتامین D و گروه کنترل همین مقدار دارونما را به مدت 14 روز دریافت کردند و در طول این مدت همزمان تمرینات کشتی (5 جلسه در هفته) را نیز انجام می دادند. به منظور بررسی متغیرهای تحقیق، سطح سرمی 25-هیدروکسی ویتامین D، حجم های ریوی با استفاده از آزمون اسپیرومتری و عوامل آمادگی جسمانی در دو نوبت قبل و بعد از مکمل دهی اندازه گیری شد. داده های آماری با روش تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که سطح ویتامین D (23 درصد) و شاخص های FVC (20 درصد)، FEV1(17 درصد)، MVV (12 درصد) ،FEV1/FVC (11 درصد)، FEF25/75(13 درصد) پس از دورۀ مکمل دهی در گروه تجربی نسبت به گروه دارونما به طور معنا داری بیشتر بود (05/0 >P). اما بین شاخص های PEF، FEF25، FEF75، FEF50 و عوامل آمادگی جسمانی (آزمون شاتل ران، 50 متر سرعت، پرش سارجنت، شنا سوئدی، بارفیکس و دراز و نشست) گروه ویتامین D و دارونما تفاوت معنا داری مشاهده نشد (05/0< P). نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر نشان می دهد مکمل دهی ویتامین D احتمالاً از طریق تأثیر بر قدرت عضلات تنفسی و کاهش مقاومت راه های هوایی موجب بهبود شاخص های حجم های ریوی در کشتی گیران نوجوان می شود، اما تأثیری بر عوامل آمادگی جسمانی ندارد.