داریوش شیخ الاسلامی وطنی

این مطالعه با هدف بررسی تأثیر شش ماه تمرین مقاومتی و دو هفته بیتمرینی متعاقب آن ، بر تغییرات اورکسین و چربیهای خون در مردان چاق انجام شد. 30 مرد غیرفعال )سن: 7 / 1 ± 21 سال، قد: 5 / 7 ± 5 / 175 سانتی متر، وزن: 35 / 75 ± 5 / 95 کیلوگرم( بهصورت تصادفی در دو گروه 15 نفره شامل گروه تجربی )هفت حرکت، چهار ست هشت تکراری با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه، سه جلسه در هفته و بهمدت شش ماه( و گروه کنترل قرار گرفتند. نمونهگیری در پیشآزمون، 48 ساعت، هشت، 16 و 24 هفته پس از تمری نهای مقاومتی و بهدنبال دو هفته بیتمرینی انجام شد. تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که یک جلسه فعالیت بر متغیرهای پژوهش تأثیر نداشت. غلظت پلاسمایی اورکسین ) P = 0.005 ،) LDL ( P = 0.004 ، P = 0.001 ، P = 0.001 ، ) TG ( P = 0.020 ، P = 0.012 ، P = 0.002 ( و وزن ) P = 0.001 ، P = 0.001 ، P = 0.001 ( ب هترتیب در مراحل هشت، 16 و 24 هفته تمرین و TC ( P = 0.025 ، P = 0.002 ( پس از 16 و 24 هفته فعالیت در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود. HDL پس از هشت، 16 و 24 هفته فعالیت در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود ) P = 0.001 (. دو هفته بیتمرینی باعث افزایش معنادار وزن ) P = 0.014 ،) LDL ( P = 0.002 ،) TG ( P = 0.006 ( و کاهش معنادار HDL ( P = 0.001 ( در مقایسه با آخرین جلسه فعالیت شد، اما هنوز از مقدار اولیه بهتر بود. درمجموع ، انجامدادن فعالیت مقاومتی علاو هبر تأثیر بر هورمون اورکسین باعث بهبود وزن و نیمرخ چربی در مردان چاق شد و متناسب با طول دوره تمرینی، سازگاریها محسوستر بود؛ هرچند این سازگاریها با بیتمرینی تضعیف شدند.