داریوش اخترشناس

پایداری شرکتی نقشی کلیدی در ادغام و پیگیری اهداف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی شرکت‌‌ها ایفا می‌‌‌‌کند. هدف پژوهش حاضر، تدوین و ارزیابی مدل موانع اجرا، افشا و استانداردگذاری پایداری شرکتی در ایران می‌‌باشد. در این پژوهش، به کمک مصاحبه با 20 نفر از خبرگان با روش نمونه‌‌گیری گلوله‌‌برفی و براساس تحلیل تم برآمده از مصاحبه‌‌ها، مدل پژوهش تدوین شده است. همچنین به منظور سنجش اعتبار مدل ارائه شده، با استفاده از پرسشنامه محقق‌‌ساخته‌‌ای که روایی و پایایی آن تأیید شده، نظرات 123 نفر از خبرگان در سال 1398 دریافت و تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌‌های پژوهش نشان می‌‌دهد، نبود الزامات قانونی منسجم، ضعف زیرساخت‌‌ها در زمینه آموزش، تکنولوژی و نیروی انسانی و رشد نیافتگی نظام پاسخ‌‌خواهی و پاسخگویی و عدم مطالبه‌‌گری جامعه، از مهمترین موانع اجرای پایداری شرکتی می‌‌باشند. از دیدگاه این پژوهش، اجباری نبودن گزارشگری پایداری، فقدان استاندارد گزارشگری پایداری و فقدان الگو و دشوار بودن اندازه‌‌گیری پایداری شرکتی، از مهمترین موانع افشای پایداری شرکتی می‌‌باشند. همچنین یافته‌‌ها نشان می‌‌دهد، کیفی بودن پایداری شرکتی و دشوار بودن تدوین استاندارد برای آن، مهمترین مانع تدوین استاندارد برای پایداری شرکتی می‌‌باشد. بر همین اساس به دولت و شرکت‌‌ها پیشنهاد می‌‌شود، زیرساخت‌‌ها، ظرفیت‌‌ها و امکانات لازم جهت اجرای پایداری شرکتی را فراهم نمایند. همچنین به سازمان حسابرسی و سازمان بورس اوراق بهادار پیشنهاد می‌‌شود نسبت به تدوین قوانین و استاندارد پایداری شرکتی، اقدامات لازم را به عمل آورند.