بخش عمده‌ای از نیترات مصرفی روزانه انسان از طریق مصرف سبزیجات وارد بدن می‌شود. غلظت بالای نیترات ناشی از کود دهی زیاد می تواند در قسمت‌های خوراکی سبزیجات منجر به تجمع نیترات در محصول سیب زمینی گردد که استفاده از چنین محصولی بنوبه خود می تواند مسمومیت و کم‌خونی در کودکان و تولید نیتروزامین‌های سرطان‌زا در بزرگسالان باعث شود. در این مطالعه ، نمونه‌برداری از محصول سیب‌زمینی برداشت شده از اراضی کشاورزی دشت دهگلان- قروه و همچنین خریداری شده در شهر سنندج انجام شد تا توزیع جغرافیایی مناسبی از محل تولید گرفته تا بازار مصرف این محصول حاصل گردد. در مجموع 50 نمونه (24 نمونه از مزارع تحت کشت سیب زمینی و 26 نمونه از مراکز عرضه این محصول در سطح شهرسنندج در پاییز و زمستان تهیه شد. نمونه‌ها براساس وزن به سه دسته وزن بالا (بیشتر از 300 گرم)، وزن متوسط (150-300 گرم) و وزن پایین (کمتر از 150 گرم) تقسیم شدند. سپس، سیب‌زمینی‌ها پس از شستشو، به برش‌های مناسب تقسیم و در دمای 70 درجه سلسیوس به مدت 48 ساعت خشک شدند. برش‌های خشک شده آسیاب و از الک مش 40 عبور داده شدند و پودرهای حاصله برای حذف رطوبت باقی‌مانده، مجدداً در دمای 70 درجه سلسیوس به مدت 45 دقیقه خشک شدند. آزمون چند دامنه‌ای دانکن ، و آزمون بونفرونی و تحلیل واریانس دوطرفه برای بررسی تفاوت‌های نیترات بر اساس وزن و منطقه جغرافیایی به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که هم موقعیت جغرافیایی تهیه نمونه و هم جرم غده سیب زمینی به طور مستقل تأثیر معناداری بر نیترات داشتند، اما اثر متقابل این دو عامل معنادار نبود. به ترتیب میانگین غلظت نیترات در محصول مناطق فوق از بیشترین به کمترین عبارت بود از لاله ای (302) ، سرابقحط (256)، سراب (254)، کریم آباد (240)، کبود خانی (231)، کنگره (225)، معصوم آباد (215)، شهر سنندج (212)، مبارک آباد (211)، قاملو(207) گردمیران علیا (199)، قروچای(194) و کروندان(182) میلی گرم بر کیلوگرم. همچنین سیب‌زمینی‌های سنگین‌تر از 300 گرم (4/240 میلی‌گرم بر کیلوگرم) نیترات بیشتری نسبت به سیب زمینی های دارای دامنه وزنی 150 تا 300 گرم (7/222 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و زیر 150 گرم (9/217 میلی‌گرم بر کیلوگرم) بودند. بنابراین فرضیه های این پژوهش مبنی بر تاثیر معنادار منطقه جغرافیایی کشت سیب زمینی و وزن (جرم) غده سیب زمینی بر میزان نیترات محصول به اثبات رسید.
