خاک های آهکی در پهنه ی وسیعی از غرب ایران گسترش دارند و گوگرد عنصری مورد توجه ترین کود برای اصلاح این خاک-ها به ویژه pH آنها می باشد که مقادیر زیادی از آن را صنایع پتروشیمی کشور به عنوان محصول جانبی تولید می کنند. راندمان گوگرد عنصری در اصلاح خاک های آهکی به شدت به شرایط اکسیداسیون آن وابسته است. هدف از این پژوهش ارزیابی کارآمدی مقادیر مختلف گوگرد عنصری برای اصلاح خاک آهکی تلقیح شده با باکتری اکسید کننده گوگرد می باشد. از این رو تعداد 15 ستون شمال چهار تیمار گوگرد و یک شاهد هر کدام با سه تکرار طراحی و ساخته شدند و با یک نمونه از خاک های آهکی متعلق به دشت کشاورزی قروه که در غرب ایران واقع است پس از استرلیزاسیون و تلقیح با باکتری Thiobacillus thioparus پر شدند. هر یک از این ستون ها هر دو هفته یکبار با حجم mL500 آب مقطر مورد آبشویی قرار گرفتند و آب زهکش شده از ستون ها مورد آزمایش قرار گرفت. ضمنا دمای محیط آزمایشگاه نیز در طول این پژوهش به صورت مداوم ثبت گردید. نتایج نشان داد که میزان سولفات آبشویی شده از دمای ºC 25 به بالا شدت گرفت. دوره های دمایی مختلف موجب تغییر شدت اکسیداسیون گوگرد گردید و مقدار کاهش pH با کاربرد گوگرد بسیار چشم گیر بود. علاوه براین، خروج کربنات و کاتیون های قلیایی نیز تحت تاثیر گوگرد مشاهده شد بطوریکه گوگرد عنصری سبب انحلال کمپلکس های مختلف کربنات و خروج آن از محیط خاک گردید. از طرفی گوگرد دسترس پذیری عناصر را تا حدی معین بالا برده و که در فرآیند آبشویی از خاک خارج نشدند. برای فسفر نیز میزان آبشویی در تیمارهای گوگرد کمتر از شاهد به دست آمد. تاثیر گوگرد بر حلالیت ارسنیک منفی بوده و کارآیی کود گوگرد را در کاهش انتقال آلودگی ارسنیک به آب های زیرزمینی نشان داد. مجموعه نتایج به دست آمده از این مطالعه افزایش راندمان کاربرد گوگرد عنصری، برای اصلاح خاک های آهکی تلقیح شده با باکتری Thiobacillus thioparus را تائید نمود.
